Η αμπάριζα

Τα παιδιά που συμμετέχουν χωρίζονται σε δύο ισάριθμες ομάδες και κάθε ομάδα ετοιμάζει την αμπάριζά της (τη «Μάνα» της) και δίπλα τη φυλακή της, δηλαδή το χώρο που θα βάλουν τους παίχτες της αντίπαλης ομάδας που θα φυλακίσουν. Η αμπάριζα σχεδιάζεται με ένα κύκλο που έχει 3 - 4 μέτρα διάμετρο. Η φυλακή είναι τετράγωνη. Οι 2 αμπάριζες απέχουν μεταξύ τους 20 - 40 μέτρα.

Όταν αρχίζει το παιχνίδι, ένας τυχαίος παίχτης της πρώτης ομάδας βγαίνει τρέχοντας στο χώρο ανάμεσα στις 2 αμπάριζες. Ένας παίχτης της αντίπαλης ομάδας, τρέχει να τον πιάσει για να τον σκλαβώσει. Ο πρώτος υποχωρεί, γιατί σκλαβώνεται, αν τον πιάσει ο άλλος που έφυγε μετά από αυτόν από την αμπάριζα της ομάδας του, όμως τότε άλλος παίχτης της πρώτης ομάδας βγαίνει να καλύψει τον πρώτο. Έτσι βγαίνει ο ένας μετά τον άλλο και προσπαθούν να πιάσουν αυτούς που έχουν απομείνει, ενώ πολλοί ξαναγυρίζουν να ανανεώσουν τη φωτιά τους. Όποιος πιαστεί σκλαβώνεται και πηγαίνει στο χώρο που έχει φτιαχτεί για τους σκλάβους. Εκεί περιμένει κάποιον από την ομάδα του, να τον ξεσκλαβώσει. Συνήθως η ομάδα που έχει μερικούς σκλάβους βάζει παίχτες της να προσέχουν τους σκλάβους.

Κάθε παίχτης πριν βγει απ’ τη «Μάνα» του φωνάζει: «Παίρνω αμπάριζα και βγαίνω», υπονοώντας ότι παίρνει δύναμη απ’ τη βάση του ή ανανεώνει τη δύναμή του. Ταυτόχρονα δηλώνει ότι είναι ο τελευταίος που βγήκε στο παιχνίδι και έχει δικαίωμα να συλλάβει και να φυλακίσει όλους τους άλλους.

Νικήτρια είναι η ομάδα που θα φυλακίσει όλους τους αντίπαλους παίχτες.