ΩΡΑ...

Κυριακή 27 Μαρτίου 2011

Η ελληνική γλώσσα θα διδάσκεται στα αυστραλιανά σχολεία

Τα Ελληνικά θα συμπεριληφθούν, τελικά, στο Εθνικό Πρόγραμμα Διδασκαλίας Γλωσσών της Αυστραλίας, όπως προκύπτει από ανακοίνωση του υπουργού Παιδείας Πίτερ Γκάρετ, η οποία δόθηκε στη δημοσιότητα την Τρίτη, 1 Φεβρουαρίου 2011. Τουλάχιστον αυτή είναι η εισήγηση της αρμόδιας αυστραλιανής επιτροπής ACARA.

Με κοινή τους δήλωση οι ομογενείς Εργατικοί βουλευτές Στιβ Γεωργανάς και Μαρία Βαμβακινού εκφράζουν την ικανοποίησή τους που η κινητοποίηση του ελληνισμού στέφθηκε από επιτυχία. Όπως επισημαίνουν οι δύο βουλευτές, η ελληνική γλώσσα είναι μέσα στις πέντε δημοφιλέστερες της Αυστραλίας και ομιλείται από 250.000 άτομα, σύμφωνα με την απογραφή του 2006.


Σημειώνεται ότι τόσο η ελληνική κυβέρνηση όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση είχαν ζητήσει από τις αυστραλιανές αρχές να είναι η ελληνική μια από τις γλώσσες που θα διδάσκεται στα αυστραλιανά σχολεία.
Ο συντονιστής ΣΑΕ Ωκεανίας και Άπω Ανατολής, Γιώργος Αγγελόπουλος, με ανακοίνωσή του σημειώνει ότι οι συστηματικές και πολύπλευρες ενέργειες του ελληνισμού της Αυστραλίας για να συμπεριληφθούν τα Νέα Ελληνικά στο Εθνικό Πρόγραμμα Διδασκαλίας Γλωσσών για ολόκληρη την Αυστραλία στέφτηκαν με επιτυχία και η νεοελληνική γλώσσα προτείνεται να είναι μια από τις έντεκα επίσημες γλώσσες του νέου προγράμματος. 

Το ΣΑΕ τονίζει ότι η επιτυχία αυτή οφείλεται σε όλο τον ελληνισμό της Αυστραλίας, στη συντονισμένη κινητοποίηση όλων των φορέων και Οργανισμών του και στις υπεύθυνες και επιστημονικά πειστικές τοποθετήσεις των εκπαιδευτικών από όλα τα επίπεδα της εκπαίδευσης, τόσο σε τοπικό όσο και σε εθνικό επίπεδο. Ειδικότερα οι εκπαιδευτικοί με τις εισηγήσεις τους δεν κατόρθωσαν μόνο να αποδείξουν την σημασία των Ελληνικών για την Αυστραλία του σήμερα αλλά και να αναδείξουν τη διαχρονική σημασία της γλώσσας αυτής για τον παγκόσμιο πολιτισμό καθώς επίσης και τη βαθιά και γόνιμη συγγένειά της με την αγγλική γλώσσα.
Τούτο στάθηκε επίσης εφικτό χάρη στη δυναμική παρουσία όλων των μέσων μαζικής ενημέρωσης τα οποία με θαυμαστή και ομόψυχη δράση κατόρθωσαν να αναδείξουν την ευρύτερη σημασία της Ελληνικής γλώσσας για την κοινωνική ευστάθεια, ευημερία και ανάπτυξη της σύγχρονης Αυστραλιανής κοινωνίας.
Το ΣΑΕ συγχαίρει και την πρωτοβουλία εκ μέρους του τύπου να συγκεντρωθούν χιλιάδες υπογραφές (περίπου 23.000 υπογραφές συγκέντρωσαν οι αναγνώστες του Νέου Κόσμου) γεγονός που απέδειξε έμπρακτα σε όλους τους εμπλεκόμενους ότι η Ελληνική είναι ένα ζωντανό κομμάτι της αυστραλιανής πραγματικότητας και θα παραμείνει τέτοιο για πολλά χρόνια ακόμη στο μέλλον.


Ο κ. Αγγελόπουλος υπογραμμίζει: «Θα ήταν επίσης μεγάλη παράλειψη να μην τονιστεί ο καταλυτικός ρόλος πολιτικών προσωπικοτήτων, κομμάτων και κυβερνήσεων. Όλοι τους σε τοπικό και εθνικό επίπεδο αγκάλιασαν με ενθουσιασμό την άμεση κινητοποίηση για την ελληνική γλώσσα και θα πρέπει να αισθάνονται πολύ υπερήφανοι για τα αποτελέσματα. Στο πνεύμα αυτό θα πρέπει να τονιστεί ακόμη με μεγαλύτερη έμφαση ο παραγωγικός ρόλος των πολιτικών ελληνικής καταγωγής, για τους οποίους η Ομογένεια αισθάνεται ιδιαίτερα υπερήφανη και ακόμα το έμπρακτο ενδιαφέρον και στήριξη των προσπαθειών της ομογένειας από το υπουργείο Παιδείας, Δια βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων της Ελλάδος».

                                                           Εφημερίδα: Καθημερινή


Human Planet - Web exclusive series trailer - BBC One - Πλανήτης των ανθρώπων - Χωρίς σχόλια

Σάββατο 26 Μαρτίου 2011

Eugène Delacroix (26.04.1798, Charenton-Saint-Maurice – 13.08.1863, Paris) - Le Massacre de Scio (1824)

Ζωή (2)


Μια αστραπή είν’ η ζωή και στ’ άναμμα που κάνει
ό,τι προλάβει ο άνθρωπος... τα υπόλοιπα τα χάνει.

Ζωή - Οδηγίες χρήσης


«Ζωή δεν είναι να περιμένεις να περάσει η καταιγίδα.

Είναι να μάθεις να χορεύεις κάτω από τη βροχή!»

Vivian Green

Maastricht (Ολλανδία) - Καρναβάλι του Maastricht




















Παροιμίες (Άλογο)


Αλί απ' τον Αλή που 'χασε τ' άλογο του και πιλαλεί.
Άλογο μη διαλέγεις την άνοιξη και γυναίκα την Κυριακή.
Άμα σκοντάψει τ’ άλογο, όλοι τύφλα του λένε.
Απ’ τ’ άλογο στο γομάρι.
Από τ’ αυτί δεν κουτσαίνει τ’ άλογο.
Γέρικο άλογο, καινούργια περπατησιά δε μαθαίνει.
Για τ’ άλογο που τρέχει, περιττά είν’ τα σπιρούνια.
Για το καρφί χάνεται το πέταλο, για το πέταλο το άλογο.
Δάνειζε τ’ άλογό σου και θα σου φέρουν το πετσί του.
Δε σου τρέχει, καβαλάρη, τι σκοτώνεις τ’ άλογό σου;
Δεν πουλιέται τ’ άλογο μ’ ένα σκόνταμμα μονάχα.
Μπουμπούνισε στο Ζάλογγο, βάλε μέσα τ’ άλογο.
Να μην παίρνεις Βλάγκο άλογο, ρούσα γυναίκα, μπάλιο γουρούνι, Αλωνιστιώτη φίλο, Ζυγοβιστινό νουνό και Μιλιανίσιο κρασί.
Οι κάμποι θρέφουν άλογα και τα βoυνά λεβέντες.
Όποιος καβαλικεύει ξένο άλογο, μεσοστρατίς ξεπεζεύει.
Όταν σε γκρεμίσει τ’ άλογο, κατέβα τράβα το καπίστρι.
Όταν σκοντάφτει τ’ άλογο, όλοι του λένε τύφλα.
Όταν τελειώσει τ’ άχυρο στο στάβλο, τ’ άλογα μαλώνουν.
Όταν τρέχει τ’ άλογο, η ουρά δεν φαίνεται.
Σ’ άλογο ξένο αν ανεβείς, μεσοστρατίς πεζεύεις.
Σα μανίσει ο γάιδαρος, αμπροστερεύει το άλογο.
Σαν πεθάνει τ’ άλογό μου, ας μη φυτρώσει χορτάρι.
Σαν ψοφήσει τ’ άλογό μου, ας μη βγει χλωρό χορτάρι.
Στ’ άλογό σου, καβαλάρη, βάλε αχούρι και κριθάρι, να μη βάλεις συ σαμάρι.
Σφίγγει η μύγα το γαϊδούρι και διαβαίνει τ’ άλογο.
Τ’ άλογο από κάτω απ’ τ’ αγώι ψοφάει.
Τ’ άλογο δεν πουλιέται μ’ ένα σκόνταμμα μονάχα.
Το άλογο από το αυτί  δεν κουτσαίνει.
Το άλογο μονάχο του αυξαίνει την ταγή του.
Το μάτι του αφέντη θρέφει τ’ άλογο.
Το πληγιασμένο τ’ άλογο τρέμει όταν δει τη σέλα.


Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011

Ο εορτασμός της 25ης Μαρτίου – Έθιμα στον τόπο μας


Η 25η Μαρτίου ενώνει όλους τους Έλληνες και τονώνει το αίσθημα πατριωτισμού και πίστης τους. Ο διττός της χαρακτήρας  την καθιστά ως τη μεγαλύτερη γιορτή του έθνους μας και ως μια από τις σημαντικότερες για την Ορθοδοξία. Για το λόγο αυτό γιορτάζεται με επισημότητα αλλά και κατάνυξη με πλήθος εκδηλώσεων, όπως γιορτές, παρελάσεις, τραγούδια, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην ομογένεια.

Αυτή η ημέρα εμπεριέχει τη θρησκευτική μας πίστη, καθώς σημαίνει για τους χριστιανούς την αναγγελία της ενανθρώπισης του Θεού και τη διαβεβαίωση για την απολύτρωσή τους από τα δεινά της πλάνης, του σκότους και της κατάπτωσης. Σαν εκείνη την ημέρα ο αρχάγγελος Γαβριήλ ανακοίνωσε στην Παναγία (Μαρία την Παρθένο) ότι είναι ευλογημένη ανάμεσα στις γυναίκες και έχει επιλεγεί ως η μητέρα του Ιησού Χριστού, παραδίδοντάς της τον κρίνο της καρποφορίας.
Ομοίως ο Ρήγας Φεραίος παρέδωσε στην πατρίδα μας τον κρίνο της Επανάστασης, με τα στερνά του λόγια, λίγο πριν πευάνει στον πύργο του Νεμπόιτσα, στο Βελιγράδι:
«Αρκετό σπόρο έσπειρα. Τώρα ας έρθει η πατρίδα να τον θερίσει»
Είκοσι τρία χρόνια κάρπιζε ο σπόρος. Και τράνωσε. Και ήρθε η ώρα του θερισμού. Αυτή την ευλογημένη ημέρα, όμως, χιλιάδες χρόνια μετά την αναγγελία της γέννησης του Υιού του Θεού, επέλεξαν και οι Έλληνες για να αποτινάζουν τον Τουρκικό ζυγό. Έπειτα από 400 χρόνια οθωμανικής σκλαβιάς, οι σποραδικές αντιδράσεις των Ελλήνων οργανώθηκαν σε ένα ενιαίο κίνημα αντίστασης στο οποίο συμμετείχαν όλες οι κοινωνικές τάξεις και βρήκε διέξοδο στις 25 Μαρτίου 1821. 

Οι οπλαρχηγοί, τα μέλη της Φιλικής Εταιρείας και οι απλοί αγωνιστές ορκίστηκαν να πολεμήσουν ως την ελευθερία ή τον θάνατο. Αυτό, άλλωστε, είναι και το σύνθημα που συμβολίζει η σημαία μας. Οι εννέα γραμμές - πέντε γαλάζιες για τη θάλασσα και τέσσερις άσπρες για τα αφρισμένα κύματα ή κατ’ άλλους για το χιόνι των βουνών μας -, είναι οι εννέα συλλαβές της φράσης που άλλαξε την Ελληνική Ιστορία (Ελευθερία ή θάνατος), ενώ ο λευκός της σταυρός σημαίνει την αφοσίωση των Ελλήνων στην ορθόδοξη χριστιανική πίστη.
Εκτός από τις ποικίλες εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται ανά τη χώρα, κυρίως στα ελληνικά νησιά, όπου υπάρχει εκκλησία αφιερωμένη στην Ευαγγελίστρια έχει ξεχωριστή γιορτή στις 25 Μαρτίου και συνήθως με αρτοκλασία. Κατά τη διάρκεια της ημέρας αυτής επιτρέπετε στους πιστούς να φάνε ψάρι, ανεξάρτητα αν συμπίπτει με τη νηστεία του Πάσχα ή ακόμη και με τη Μεγάλη Εβδομάδα.
Υπάρχουν όμως και μια σειρά τοπικών εθίμων που γίνονται την ημέρα του Ευαγγελισμού:
 
α. Η λαμπαδηφορία στη Σκιάθο
Στη Σκιάθο τα τελευταία χρόνια αναβιώνουν τα έθιμα «εωθινό» και «λαμπαδηφορία» από τον δήμο, την τοπική ομάδα Σώματος Ελληνικού Οδηγισμού και το Πνευματικό Κέντρο των εκκλησιών της Σκιάθου. Το εωθινό σημαίνει το εορταστικό ξύπνημα του νησιού και γινόταν ανήμερα της 25ης Μαρτίου στις 5 η ώρα το πρωί με τη συμμετοχή των μαθητών της ΣΤ΄ τάξης του τότε δημοτικού σχολείου. Ψέλνονταν τα ίδια εμβατήρια με αυτά του εθίμου της λαμπαδηφορίας («Όλη δόξα όλη χάρη» και «Της δόξας λάμπει γαλανό το φως στη χώρα»), καθώς και ύμνοι της Εκκλησίας προς τιμήν της απελευθέρωσης του γένους.
Η λαμπαδηφορία, από την άλλη, γινόταν το βράδυ στις 8 η ώρα ανήμερα της 25ης, όπου μαθητές και ενήλικες ξεχύνονταν στους δρόμους του νησιού με λαμπάδες και κεριά, ψάλλοντας τα δύο εμβατήρια («Όλη δόξα όλη χάρη» και «Της δόξας λάμπει γαλανό το φως στη χώρα»). Πρόκειται για ένα έθιμο που πηγάζει από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας και συνδυάζει την ανάσταση του Χριστού με την ανάσταση του γένους, παραλληλίζοντας το άγιο φως με το φως της ελευθερίας.


β. Το πανηγύρι της Βαγγελίστρας στα Φαρακλάτα της Κεφαλονιάς
Ιδιαίτερη αναφορά, επίσης, γι’ αυτή την ημέρα συναντάμε σε πολλά ιστορικά κείμενα για το πανηγύρι στο χωριό Φαρακλάτα της Κεφαλονιάς προς τιμή της Βαγγελίστρας.
Σ’ αυτό το χωριό, την προηγούμενη μέρα οι άνθρωποι πήγαιναν στην εκκλησία και σ’ ένα πανέρι τοποθετούσαν τέσσερα μικρά ψωμιά, έναν μεγάλο άρτο, ένα μπουκάλι λάδι και ένα μπουκάλι κρασί, για να εκκλησιαστούν. Μετά το τέλος της θείας λειτουργίας έπαιρναν πίσω τον μεγάλο άρτο, τον οποίο έκοβαν σε κομμάτια και τον μοίραζαν στους πιστούς, αφήνοντας  το ψωμί, το λάδι και το κρασί στο ναό.
Όταν ολοκληρωνόταν ο εσπερινός, πραγματοποιούταν ολονυχτία, όπου οι κάτοικοι του χωριού «βαρούσαν τουφεκιές» ή έφερναν μπαρούτι από τον Μοριά και έριχναν πυροτεχνήματα. Στο κελί της εκκλησίας και όπου αλλού υπήρχε κόσμος μοιραζόταν φαγητό. Κάποιοι μάλιστα μαγείρευαν αλιάδα, το τυπικό φαγητό της ημέρας, μπακαλεόπιτα και κοφισόπιτα, ειδικά φτιαγμένες για το πανηγύρι που στηνόταν αμέσως μετά.
Το ξημέρωμα έβγαζαν λιτανεία την εικόνα της Βαγγελίστρας σε όλο το χωριό με τη συνοδεία της Φιλαρμονικής του Αργοστολίου, ενώ τα τελευταία χρόνια η λιτανεία πραγματοποιείται το απόγευμα της 25ης Μαρτίου.
Αξίζει, επίσης, να αναφέρουμε ότι τη συγκεκριμένη μέρα απαγορεύεται οι Κεφαλλονίτες να βάλουν στο σπίτι τους λουλούδια ή χόρτα, διότι τον επόμενο χρόνο θα βρουν μέσα του φίδι, σύμφωνα πάντα με τη λαϊκή παράδοση.


γ. Η γιορτή στο Ρουμλούκι της Ημαθίας
Ακόμη, κάνοντας ιστορική αναδρομή συναντάμε την περιοχή Ρουμλούκι, όπου η 25η Μαρτίου θεωρούταν μεγάλη εθνική και θρησκευτική γιορτή για τους κατοίκους της, οι οποίοι έπρεπε απαραιτήτως να εκκλησιαστούν και κανείς μα κανείς δεν εργαζόταν.  (Για όσους δε γνωρίζουν, η λέξη ρουμλούκι σημαίνει ελληνότοπος ή ελληνοχώρα. Το τοπωνύμιο αυτό δόθηκε από τους Τούρκους κατακτητές, υποδεικνύοντας την αναγνώριση ως προς τον ελληνικό πληθυσμό που κατοικούσε στην περιοχή και η απελευθέρωσή της από τον τουρκικό ζυγό έγινε από τον ελληνικό στρατό στις 18 Οκτωβρίου του 1912. Σήμερα, Ρουμλούκι εννοούμε το τμήμα του κάμπου της Ημαθίας που διασχίζει ο ποταμός Αλιάκμονας και απλώνεται από τα υψώματα της Βέροιας μέχρι τον Λουδία και τον Θερμαϊκό).
Μετά το πέρας της θείας λειτουργίας, ακόμη και κατά τη διάρκεια της τούρκικης κατοχής, ο δάσκαλος εκφωνούσε λόγο που τόνιζε τη διττή σημασία της ημέρας για τους ορθόδοξους Έλληνες, ενώ τη δημιουργία ελεύθερου
ελληνικού κράτους οι υπόδουλοι Ρουμλουκιώτες τη χαρακτήριζαν ως Παλαιά Ελλάδα.
Στη συνέχεια, ο ιερέας τελούσε επιμνημόσυνη δέηση για τους νεκρούς αγωνιστές του 1821 και έπειτα οι μαθητές τραγουδούσαν τον Εθνικό Ύμνο και δημοτικά τραγούδια που αναφέρονταν στους ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης. Μετά την απελευθέρωση της περιοχής, στις εκδηλώσεις για την 25η Μαρτίου συμπεριλαμβανόταν και η παρουσίαση σχετικών θεατρικών έργων.
Το μεσημέρι, οι Ρουμλουκιώτες έτρωγαν το καθιερωμένο γι’ αυτούς φαγητό της ημέρας, ταβά (ταψί) στο φούρνο με ψάρι γριβάδι και κρεμμύδια.


δ. Η γιορτή στα Καλάβρυτα
Φυσικά δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε και την περιοχή των Καλαβρύτων, όπου στις 25 Μαρτίου πραγματοποιείται τρισάγιο στο Πανελλήνιο Ηρώο των Αγωνιστών του 1821, συνδυασμένο, όπως σε όλη την Ελλάδα, με κατάθεση στεφάνων, τήρηση ενός λεπτού σιγής στη μνήμη των ενδόξων ηρώων, ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου, δοξολογία στον προαύλιο χώρο του ιστορικού Ναού της Μονής Αγίας Λαύρας και απαγγελία πανηγυρικού λόγου.
Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί, εντούτοις, η αναπαράσταση ορκωμοσίας των αγωνιστών και κήρυξης της Επανάστασης από τον θεατρικό όμιλο Καλαβρύτων «Πάνος Μίχος». Ακολουθεί παρουσίαση εθνικών παραδοσιακών χορών, καθώς και απονομή επάθλων στους νικητές του ποδηλατικού γύρου Θυσίας στη διαδρομή Πάτρα - Χαλανδρίτσα - Καλάβρυτα - Αγία Λαύρα, αφού στις 24 του μήνα ο ηγούμενος της μονής συνηθίζεται να παραδίδει το λάβαρο της επανάστασης και ένα στεφάνι δάφνης  στον πρώτο δαφνοδρόμο, για να μεταφερθούν στην Πάτρα προς στέψη του ανδριάντα Παλαιών Πατρών Γερμανός και στις 25 να επιστραφούν.
Και επειδή πολλοί είναι αυτοί που πρεσβεύουν την άποψη ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται και ότι οι καιροί μας είναι… χαλεποί, καλό θα ήταν να μείνει στη μνήμη όλων μας ότι η Επανάσταση του ’21 στάθηκε το πιο σημαντικό γεγονός της εποχής του, γιατί απέδειξε ότι η αγωνιστικότητα και η ισχυρή θέληση ενός λαού μπορούν ν’ αλλάξουν την ιστορική του μοίρα. Άλλωστε, παρά τη διχόνοια και τα μελανά σημεία των προγόνων μας, οι αγωνιστές του ’21 μας παρέδωσαν ένα συμβόλαιο ελευθερίας, γραμμένο κυριολεκτικά με το αίμα τους.
Όπως έλεγε και ο Μακρυγιάννης:
«Τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Το λοιπόν δουλέψαμε όλοι μαζί, να την φυλάμεν κι όλοι μαζί και να μην λέγη ούτε ο δυνατός «εγώ», ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς «εγώ»; Όταν αγωνιστεί μόνος του να φκειάση ή να χαλάση, να λέγη «εγώ», όταν όμως αγωνίζονται πολλοί να φκειάσουν, τότε να λένε «εμείς». Είμαστε εις το «εμείς» κι όχι εις το «εγώ».