ΩΡΑ...

Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2014

Δημήτρης Μπάσης - Είν’ ο καημός μου ένα πουλί


 
Είν’ ο καημός μου ένα πουλί - 1962
Στίχοι: Ερρίκος Θαλασσινός
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Άλλες ερμηνείες: Δημήτρης Μπάσης, Μανώλης Μητσιάς, Γλυκερία
 
Επέτρωσεν ο πόνος μου
και δεν μπορώ να κλάψω
είναι βαρύ το χέρι μου
και πώς να σ’ αγκαλιάσω

Είν’ ο καημός μου ένα πουλί
που βγαίνει σαν νυχτώνει
είν’ ο καημός μου μια φωτιά
που όσο φυσάς φουντώνει

Μαρμάρωσε η θάλασσα
πέτρωσε το φεγγάρι
και το καράβι βούλιαξε
που ερχόταν να μας πάρει
 
Είν’ ο καημός μου ένα πουλί
που βγαίνει σαν νυχτώνει
είν’ ο καημός μου μια φωτιά
που όσο φυσάς φουντώνει

Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2014

Πρώτες μέρες στα σχολεία μιας άλλης εποχής (αφιέρωμα)

Χαρὲς καὶ γέλια.
Τὸ σχολεῖο ὁλοένα γεμίζει ἀπὸ παιδιά. Χαρὲς καὶ γέλια τώρα στὸ προαύλιο. Νὰ καὶ ἡ Κατῖνα, ἡ Φανή, ὁ Νῖκος, ὁ Κωστάκης. ῞Ολα τὰ καλὰ παιδιά. ῾Η γειτονιὰ τὰ καμαρώνει.Τὰ ἔχει σὰν δικά της παιδιά.
 
 

‘Η Νίνα φορεῖ τὸ ὡραῖο φορεματάκι της. Ἡ Κούλα ἦλθε μὲ ἄσπρη κορδελλίτσα στὰ μαλλιά. ῾Ο Θανασάκης καμαρώνει τὴν καινούργια σάκκα του.- Μοῦ τὴν ἀγόρασε ὁ πατέρας. Εἶναι ὅλη ἀπὸ δέρμα. Ἔχει καὶ κλειδί, ποὺ κλειδώνει καὶ ξεκλειδώνει, λέγει καὶ ξαναλέγει ὁ Θανασάκης.


 
 
Σὲ λίγο κτυπᾷ τὸ καμπανάκι. Τὰ παιδιὰ μαζεύονται στὴν αἴθουσα. Γίνεται ἡ προσευχή. Ὁ καλὸς Θεὸς τὰ εὐλογεῖ. Ὁ δάσκαλος χαίρεται, ποὺ τὰ βλέπει μαζεμμένα. -Καλῶς ἤλθατε, τοὺς λέγει, ἀγαπητά μου παιδιά. Δυόμισυ μῆνες ἔχομε νὰ ἰδωθοῦμε. Τώρα πάλι ξαναγυρίζομε ἐδῶ.


-Ὅπως, κύριε, γυρίζουν στὴ φωλιά τους τὰ χελιδόνια, λέγει ἡ Μαρίτσα. -Ναί, παιδί μου. Ἐγυρίσαμε κι ἐμεῖς στὴ φωλιά μας, ὅπως τὰ χελιδόνια.



Μαζὶ μὲ τὸν δάσκαλο, ποὺ ἐχάρηκε, γιατὶ ἦλθαν στὸ σχολεῖο τὰ παιδιά, ἐχάρηκε κι ἕνας ἄλλος. Ξέρετε ποιός; Ὁ μπάρμπα-Φλῶρος, ποὺ πωλεῖ ζεστὰ ξεροψημένα κουλούρια. Ἅμα εἶδε, πὼς ἄνοιξε τὸ σχολεῖο, εἶπε χαρούμενος στἡ γυναῖκά του:


- Ἧλθαν, Μυρτούλα, πάλι τὰ παιδιά μας. Ἀπὸ αὔριο θ’ ἀρχίσωμε δουλειά. Ἐσὺ θὰ ζυμώνῃς κι ἐγὼ θὰ πωλῶ. Ἄς εἶναι δοξασμένος ὁ ἅγιος Θεός, ποὺ δὲν μᾶς ἀφήνει νὰ πεινάσωμε.

Αναγνωστικό Β΄ Δημοτικού 1963


Άνοιξε το σχολείο

Ἕνα πρωινό, ἡ καμπάνα τῆς ἐκκλησίας τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ἐσήμανε διαφορετικὰ ἀπὸ τὶς ἄλλες φορὲς καὶ ἔκαμε φωτεινὰ καὶ χαρούμενα τὰ πρόσωπα ὅλων τῶν παιδιῶν τοῦ Χωριοῦ. Ὕστερα ἀπὸ τόσων ἡμερῶν διακοπές, ἄνοιξε πάλι τὸ σχολεῖο.


Ἀπὸ τὶς γειτονιὲς ἦλθαν ἀγόρια καὶ κορίτσια, ὅλα καλοκτενισμένα καὶ καθαρά, μὲ παπούτσια γυαλισμένα. Ἀνάμεσα στὰ παιδιὰ εἶναι καὶ τὰ δυὸ ἐξαδέλφια, ποὺ θὰ γίνουν οἱ φίλοι μας, ὁΚωστάκης καὶ ἡ Ἑλενίτσα. Ἀφοῦ ἔγινε ὁ ἁγιασμὸς καὶ ὁ παπᾶς, μ᾽ ἕνα ματσάκι βασιλικό, ἐρράντισε ὅλες τὶς τάξεις μὲ ἁγίασμα, ὁ Διευθυντὴς τοῦ σχολείου ἐμίλησε στὰ παιδιά.



Τοὺς εἶπε πολλὰ γιὰ τὴν ἀρχὴ ποὺ θὰ κάνουν τῆς δουλειᾶς καὶ στὸ τέλος τοὺς ἐπρόσθεσε: -Ὅλα τὰ παιδιά, σὰν ἀδέλφια ἀγαπημένα, θὰ ἐργασθῆτε μαζὶ μὲ τοὺς δασκάλους σας, ποὺ θὰ σᾶς φωτίσουν τὸ μυαλὸ καὶ θὰ κάμουν καλὴ τὴν καρδιά σας. Θὰ γίνετε ὅλοι χαρούμενοι σύντροφοι στὴ δουλειὰ καὶ στὸ παιγνίδι. Πόσα καινούργια πράγματα ἔχετε νὰ μάθετε ἐφέτος! Ἱστορίες γιὰ ζῷα, γιὰ φυτά, γιὰ τὴ ζωή σας, τὴ ζωὴ τοῦ Χωριοῦ σας καὶ τὴ ζωὴ τῆς Πατρίδος σας. Κάθε σας καλὴ κι εὐγενικὴ πρᾶξι θὰ σᾶς δίνῃ χαρὰ κι εὐχαρίστησι.

ΕΛΛΗ ΝΑ ΕΝΑ ΜΗΛΟ
 
Πηγή: fouit.gr