Δεκαεφτά διάσημες και παράξενες, αλλά αληθινές φωτογραφίες

Η διαδεδομένη χρήση του Photoshop σήμερα, καθιστά δύσκολη την αναγνώριση της γνησιότητας μιας φωτογραφίας. Μεγάλος όγκος φωτογραφιών που «ανεβαίνουν» στο διαδίκτυο αμφισβητούνται κάθε χρόνο για τη γνησιότητά τους. Παρακάτω δημοσιεύουμε δεκαεφτά διάσημες, εξαιρετικά παράξενες, αλλά τελικά αληθινές φωτογραφίες οι οποίες, όταν δημοσιεύτηκαν, προκλήθηκε μεγάλη συζήτηση για τη γνησιότητά τους. Το μόνο ψεύτικο στοιχείο τελικά ήταν για κάποιες απ’ αυτές οι ιστορίες που τις συνόδευαν.

1. Έκλειψη πάνω απ’ τη Μπανγκόγκ της Ταϊλάνδης

Μια ηλιακή έκλειψη συμβαίνει όταν η Σελήνη περνά μεταξύ  Γης και  Ήλιου, σκιάζοντας πλήρως ή μερικώς την εικόνα του Ήλιου. Η ηλιακή έκλειψη της 15ης Ιανουαρίου του 2010, ήταν μια δακτυλιοειδής έκλειψη. Αυτό σημαίνει ότι η διάμετρος της Σελήνης εμφανίστηκε μικρότερη από τον Ήλιο, με αποτέλεσμα ο Ήλιος να μοιάζει με ένα δακτύλιο. Η εμφάνιση αυτή ήταν η μεγαλύτερη σε διάρκεια δακτυλιοειδής έκλειψη ηλίου της χιλιετίας, καθώς και η μεγαλύτερη μέχρι την επόμενη, στις 23 Δεκεμβρίου 3043, με μέγιστο χρόνο 11 λεπτά και 7,8 δευτερόλεπτα. Αμέσως μετά την έκλειψη, μια σειρά από φωτογραφίες από την εκδήλωση θεωρήθηκαν πλαστές. Αυτή η εικόνα τραβήχτηκε στην Μπανγκόκ της Ταϊλάνδης  και απεικονίζει ένα αεροπλάνο να περνά κατά την μερική έκλειψη.

2. Ένας πύθωνας αρπάζει ένα καγκουρό στο Kimberley της Αυστραλίας

Το 2005, το αυστραλιανό κανάλι ειδήσεων ABC Far North Queensland εμφάνισε μια φωτογραφία που δείχνει ένα μεγάλο πύθωνα να τραβάει ένα wallaby (είδος μικρού φυτοφάγου καγκουρό) από το νερό. Το 2007, η εικόνα θεωρήθηκε πλαστή, επειδή στην προσπάθεια του καναλιού να εξηγήσει την εικόνα έγραψε ότι το φίδι τρώει μια αγελάδα, κάτι που είναι ψευδές. Το συγκεκριμένο είδος πύθωνα είναι το δεύτερο μεγαλύτερο είδος φιδιού στην Αυστραλία και έχουν αναφερθεί συχνά επιθέσεις του ακόμη και σε μεγάλα ζώα με σκοπό να τα φάνε. Το φίδι στη φωτογραφία είναι πολύ μεγάλο, κάτι που αποδεικνύετε με την προσεκτική παρατήρηση της έκτασης του σώματός του σε όλη τη διαδρομή από τη δεξιά πλευρά της εικόνας. Ολόκληρο το σώμα του φιδιού δεν διακρίνεται, εξαιτίας του καμουφλάζ του στο βράχο. Η φωτογραφία τραβήχτηκε στην περιοχή Kimberley στη δυτική Αυστραλία.

3. Η σαύρα Spiderman

Η περίεργη αυτή σαύρα Mwanza flat βρίσκεται στην Τανζανία, τη Ρουάντα και την Κένυα. Η φωτογραφία που κυκλοφόρησε το 2009 έγινε διάσημη λόγω της χρωματικής ομοιότητας της σαύρας με τον Spiderman. Το κεφάλι του αρσενικού, ο λαιμός και οι ώμοι είναι έντονο κόκκινο ή μοβ, ενώ το σώμα είναι σκούρο μπλε.

Δεδομένου ότι η εικόνα της σαύρας έγινε πολύ δημοφιλής, το είδος έχει μετατραπεί σε ένα μοντέρνο κατοικίδιο ζώο.

4. Λευκός καρχαρίας ακολουθεί κωπηλάτη

Το Σεπτέμβριο του 2005, το περιοδικό Africa Geographic magazine δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο «Shark Detectives», το οποίο εξέταζε τους μεγάλους λευκούς καρχαρίες που ζουν στα ανοικτά των ακτών της Νοτίου Αφρικής. Το άρθρο περιελάμβανε μια συλλογή από φωτογραφίες που απεικόνιζαν την εμπειρία ενός αθλητή σε καγιάκ με ένα μεγάλο λευκό καρχαρία. Η λεζάντα της φωτογραφίας έγραφε χαρακτηριστικά:

«Καθισμένος στο 3,8 μέτρων καγιάκ και βλέποντας να τον προσεγγίζει ένας 4 μέτρων μεγάλος λευκός καρχαρίας».

 Στη δημοσίευση, οι ερευνητές περιέγραψαν την τεταμένη κατάσταση. Ωστόσο, είχαν ήδη δοκιμάσει τις αντιδράσεις του καρχαρία σε ένα άδειο καγιάκ, χωρίς να παρατηρήσουν κάποιο σημάδι επιθετικότητας.

Τα τελευταία χρόνια  πολλές ψεύτικες φωτογραφίες με κύριο θέμα τους καρχαρίες «πλημμύρισαν» το διαδίκτυο. Μερικά ενδεικτικά παραδείγματα είναι η εικόνα ενός καρχαρία που πηδά έξω από το νερό σε ένα στρατιωτικό ελικόπτερο, η εικόνα ενός πεινασμένου καρχαρία που κρύβεται πίσω από δύτες, η φωτογραφία ενός μεγάλου καρχαρία κοντά σε έναν surfer (το οποίο είναι στην πραγματικότητα ένα δελφίνι), και πιο πρόσφατα η εικόνα ενός καρχαρία στους δρόμους του Puerto Rico μετά τον τυφώνα Irene. Στην εικόνα μάλιστα αυτή ο καρχαρίας ήταν «δανεισμένος» απ’ την εικόνα με το καγιάκ...

5. Ο αλιγάτορας με το ελάφι στο στόμα

Το 2004 εμφανίστηκε μια εικόνα στο διαδίκτυο που έδειχνε ένα αλιγάτορα στη λίμνη Cross (που βρίσκεται κοντά στο Shreveport της Louisiana) με ένα ενήλικο ελάφι στο στόμα του. Η εικόνα σόκαρε όποιον κάτοικο της Πολιτείας της Louisiana την είδε, καθώς η λίμνη αποτελεί έναν δημοφιλή προορισμό για ψάρεμα και για σκάφη αναψυχής. Σε κάποιες ιστοσελίδες πολίτες ισχυρίστηκαν ότι η φωτογραφία δεν τραβήχτηκε στη λίμνη Cross, αλλά στη λίμνη Martin στην Πολιτεία της Alabama. Τον Αύγουστο του 2004, η υπηρεσία άγριας φύσης των Η.Π.Α. ανακοίνωσε σε δελτίο Τύπου ότι η φωτογραφία τραβήχτηκε στην Πολιτεία South Georgia, κοντά στα σύνορα της Πολιτείας South Carolina, όταν ένας αξιωματικός ετοιμαζόταν να ανάψει μια προκαθορισμένη φωτιά. Άλλος εργαζόμενος επέβλεπε την περιοχή με ελικόπτερο. 

«Το θέαμα ενός τέτοιου αλιγάτορα, μήκους τεσσάρων περίπου μέτρων, είναι κάτι που οι κάτοικοι της  South Carolina έχουν δει περιστασιακά, αλλά λίγοι έχουν δει να τραβάει ένα ενήλικο ελάφι έξω για φαγητό», είπε ο αξιωματούχος χαρακτηριστικά.

6. Τα αγριοκάτσικα του Piedmont 

Τον Σεπτέμβριο του 2010, μια συλλογή από φωτογραφίες που εμφανίστηκαν στο διαδίκτυο υποτίθεται ότι έδειχναν κάποια κατσίκια που είχαν σκαρφαλώσει στην απότομη πλευρά του φράγματος του Buffalo Bill, στον ποταμό Shoshone της αμερικανικής πολιτείας του Wyoming. Πολλές ιστοσελίδες ισχυρίστηκαν ότι οι φωτογραφίες αυτές ήταν πλαστές, επειδή δεν είχαν ληφθεί στο φράγμα Buffalo Bill.  Πράγματι οι φωτογραφίες δείχνουν μια ομάδα από αγριοκάτσικα (Alpine Ibex) στο  Cingino Dam, το οποίο είναι ένα φράγμα που βρίσκεται στο Piedmont της Ιταλίας. Γιατί σκαρφάλωσαν εκεί; Επειδή προσπαθούσαν να γλύψουν το αλάτι από τις πέτρες του φράγματος.

7. Τα «μπερδεμένα» δίδυμα

Τον Φεβρουάριο του 2006, μια σειρά άρθρων που δημοσιεύτηκαν στις εφημερίδες του Ηνωμένου Βασιλείου αναφέρθηκαν στην ιστορία δύο δίδυμων κοριτσιών που γεννήθηκαν το 2005, παιδιά της Kylie και του Remi Horder. Η Kylie και ο Remi είναι και οι δύο μιγάδες και έχουν λευκή μητέρα και μαύρο πατέρα. Τα δύο νεογέννητα κοριτσάκια του ζεύγους γεννήθηκαν με διαφορετικό χρώμα δέρματος. Μελαχρινή η μία, κατάξανθη η άλλη. Αυτό είναι κάτι εξαιρετικά σπάνιο καθώς πατέρας είναι ο ίδιος άνθρωπος. Τα περισσότερα παρόμοια περιστατικά αφορούν δίδυμα από δύο χωριστούς άνδρες. Η εφημερίδα Daily Mail υπολόγισε ότι οι πιθανότητες για ένα ζευγάρι να γεννήσει παιδιά μιγάδες διζυγωματικά δίδυμα είναι περίπου μία στο εκατομμύριο.

Η μητέρα των δύο μικρών κοριτσιών, όταν τα είδε μετά τη γέννα, δήλωσε πως δεν πρόσεξε τίποτα άλλο, πέρα από το γεγονός ότι και οι δύο είχαν πανέμορφα μάτια. Η Kylie είπε χαρακτηριστικά: «Για μένα είναι απλά τα παιδιά μου και είναι κάτι φυσιολογικό».

8. Η φωτιά στον Εθνικό Δρυμό Bitterroot

Το έτος 2000, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής πέρασαν μια φρικτή θερινή σεζόν που σημαδεύτηκε από πάρα πολλές πυρκαγιές. Τον Αύγουστο του 2000 πάνω από 4.000.000 στρέμματα γης είχαν καεί. Στις 6 Αυγούστου του 2000, αρκετές πυρκαγιές συνέκλιναν στον Εθνικό Δρυμό Bitterroot, κοντά στην πόλη Sula στην Πολιτεία Western Montana. Εκεί ο αναλυτής συμπεριφοράς της φωτιάς John McColgan κατάφερε να τραβήξει μια πολύ αξιόλογη φωτογραφία της σκηνής. Η εικόνα δείχνει μια ομάδα ελαφιών να παρακολουθούν την πυρκαγιά που κατέτρωγε το δάσος μέσα από ένα ποτάμι. Από τότε η ​​φωτογραφία αυτή έγινε σύμβολο της απώλειας από τις πυρκαγιές. 

9. Το ροζ ρινοδέλφινο

Τον Ιούνιο του 2007, φωτογραφίες ενός ροζ αλμπίνου ρινοδέλφινου τραβήχτηκαν στη λίμνη Calcasieu, μια υφάλμυρη λίμνη στη νοτιοδυτική Louisiana, των Η.Π.Α. Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν από τον καπετάνιο Erik Rue της Υπηρεσίας Χαρτογράφησης της Calcasieu. Σύμφωνα με το θαλάσσιο βιολόγο Dagmar Fertl, η εικόνα του ροζ ρινοδέλφινου ήταν η τρίτη παρατήρηση μόλις που αναφέρθηκε για αλμπίνο ρινοδέλφινο στον Κόλπο του Μεξικού και η 14^η οπουδήποτε στον κόσμο.

10. Το μαύρο ελαφάκι

Σε κάποιους οργανισμούς, ο μελανισμός (melanism) είναι μια συνηθισμένη γενετική παραλλαγή στο χρώμα που έχει χαρακτηριστεί ως «μία αυξημένη ποσότητα μαύρου ή σχεδόν μαύρου χρωματισμού στο δέρμα, τα φτερά ή τα μαλλιά». Στον άνθρωπο, η μελανίνη είναι ο κύριος προσδιοριστικός παράγοντας του χρώματος του δέρματος. Οι άνθρωποι των οποίων οι πρόγονοι ζούσαν για μεγάλο χρονικό διάστημα στις περιοχές του πλανήτη κοντά στον Ισημερινό έχουν γενικά μεγαλύτερες ποσότητες eumelanin με αποτέλεσμα το δέρμα τους να είναι πιο μαύρο.

Το 2010, οι εικόνες ενός σπάνιου ολόμαυρου μικρού μαύρου ελαφιού δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του φωτογράφου Richard Buquoi, ο οποίος ειδικεύεται στη φωτογράφηση της ζωής στη φύση. Ο Buquoi τράβηξε τη φωτογραφία του σπάνιου αυτού πλάσματος κοντά στην πόλη Austin της πολιτείας Texas των Η.Π.Α.

11. Αεροπλάνο χτυπά φορτηγό

Στις 4 Φεβρουαρίου του 1976, ένας μεγάλος σεισμός έπληξε την περιοχή 160 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Πόλης της Γουατεμάλας, πρωτεύουσας της Δημοκρατίας της Γουατεμάλας. Η περιοχή υπέστη τεράστιες ζημιές και τα περισσότερα πλίνθινα σπίτια κοντά στην Πόλη της Γουατεμάλας καταστράφηκαν ολοσχερώς. Ο σεισμός χτύπησε κατά τη διάρκεια της νύχτας, πριν ξημερώσει (03:01 π.μ.), γεγονός το οποίο συνέβαλε στις μεγάλου βαθμού ανθρώπινες απώλειες που ανήλθαν συνολικά στις 23.000.

Τον Ιούνιο του 1976, το περιοδικό National Geographic δημοσίευσε ένα αφιέρωμα στο σεισμό. Μία φωτογραφία στο περιοδικό, η οποία είχε ληφθεί από το φωτογράφο Robert W. Madden, απεικονίζει ένα αεροπορικό δυστύχημα. Η λεζάντα αναφέρει: «Βομβαρδισμένο από πλευρικούς ανέμους, ένα αεροπλάνο διάσωσης συνετρίβη σε ένα φορτηγό, ενώ προσπαθούσε να προσγειωθεί σε αυτοκινητόδρομο κοντά στο βουνό Sanarate. Ως εκ θαύματος κανείς δεν υπέστη σοβαρό τραυματισμό». Το όνομα του βουνού έδωσε την ονομασία και στη Sanarate, τη μεγαλύτερη πόλη της περιοχής El Progreso της Γουατεμάλας. 

12. Η γιγάντια αρκούδα Grizzly

Το 2001, μια σειρά από φωτογραφίες κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο που έδειχναν το σώμα μιας σκοτωμένης τεράστιας αρκούδας Grizzly. Τις φωτογραφίες συνόδευαν πολλά άρθρα που περιελάμβαναν μια λεπτομερή περιγραφή του μεγέθους της αρκούδας και περιέγραφαν διεξοδικά την τεράστια όρεξη της για ανθρώπινο κρέας. Σε κάποιους διαδικτυακούς τόπους μάλιστα γράφτηκε ότι βρέθηκαν ανθρώπινα οστά στο εσωτερικό της αρκούδας, γεγονός παντελώς αναληθές.

Στην πραγματικότητα, η αρκούδα σκοτώθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2001 από τον Αμερικανό αεροπόρο Ted Winnen, ο οποίος είχε τοποθετηθεί στην 18^η μοίρα μαχητικών αεροσκαφών της αεροπορικής βάσης Eielson Air Force κοντά στην πόλη Fairbanks της Alaska.

Ο Winnen αντιμετώπισε την τεράστια αρκούδα όταν πήγε να κυνηγήσει ελάφια στο νησί Hinchinbrook, του Prince William Sound. Δεν είναι σαφές εάν η αρκούδα ξαφνιάστηκε από τους κυνηγούς, αλλά είναι γεγονός πως το μεγαλόσωμο ζώο κινήθηκε απειλητικά εναντίον του Winnen με αποτέλεσμα αυτός να την πυροβολήσει. Ο Winnen μέτρησε το μήκος του ζώου το οποίο ανέρχονταν στα 3,2 μέτρα, ενώ το βάρος εκτιμάται ότι είναι μεταξύ 1000 - 1200 κιλών, γεγονός που καθιστά το ζώο ως ένα εξαιρετικά μεγάλο δείγμα για την περιοχή Prince William Sound (διπλάσιο από το κανονικό μέγεθος), χωρίς ωστόσο να είναι και η μεγαλύτερη που έχει αναφερθεί.

13. Το ατύχημα του ταυρομάχου

Ο Julio Aparicio είναι ένας από τα πιο διάσημους ταυρομάχους της Ισπανίας. Το 2010 πήρε μέρος στο Φεστιβάλ του Αγίου Isidro, το οποίο θεωρείται το πιο σημαντικό γεγονός στον κόσμο των ταυρομαχιών και που πραγματοποιήθηκε στην αρένα Plaza de Toros las Ventas στη Μαδρίτη. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, ο Aparicio έπεσε χτυπημένος στο πρόσωπο από τα κέρατα ενός ταύρου. Το κέρατο του ταύρου μπήκε κάτω από το πηγούνι του Aparicio και βγήκε απ’ το στόμα του. Ο Ισπανός ταυρομάχος τραυματίστηκε σοβαρά και χρειάστηκαν δύο χειρουργικές επεμβάσεις προκειμένου να αποφύγει τον θάνατο.

14. Πολική αρκούδα παίζει με Huskies

Ο Norbert Rosing είναι ένας Γερμανός φωτογράφος άγριας ζωής που παρουσιάζει τη δουλειά του στο περιοδικό National Geographic. Ο Rosing ταξιδεύει τακτικά στην δυτική ακτή του Καναδά Hudson Bay κοντά στο Churchill της Manitoba, προκειμένου να φωτογραγήσει πολικές αρκούδες. Το 2006, ο Rosing τράβηξε μια σειρά φωτογραφιών στις οποίες απεικονίζεται μια πολική αρκούδα να παίζει με την ομάδα σκυλιών Huskies που χρησιμοποιούσε ο Rosing στο έλκηθρό του. Ο Rosing αρχικά σκέφτηκε ότι η αρκούδα θα του επιτεθεί καθώς τον πλησίασε, αλλά έμεινε έκπληκτος όταν διαπίστωσε ότι ήταν απλά περίεργη. Αργότερα η πολική αρκούδα επέστρεψε για να επισκεφθεί τα σκυλιά.

15. Ζώντας στο όριο

Το Δεκέμβριο του 2006, δημοσιεύτηκαν φωτογραφίες ενός αυτοκινητιστικού ατυχήματος που συνέβη στην εθνική οδό 59 κοντά στο Hurricane City της Πολιτείας της Utah στις Η.Π.Α. Το όχημα γλίστρησε και ξέφυγε απ’ την πορεία του, κινήθηκε πάνω από το προστατευτικό της εθνικής οδού κάνοντας μια περιστροφή 180 μοιρών και προσγειώθηκε τελικά μόλις 30 εκατοστά από την άκρη ενός γκρεμού 61 μέτρων.

Στην εικόνα μπορούμε να διακρίνουμε στην πάνω δεξιά γωνία την τρελή πορεία που ακολούθησε το φορτηγάκι πριν σταματήσει στο χείλος του γκρεμού.

16. Το τεράστιο γουρούνι

Η ιστορία του Διαδικτύου βρίθει εικόνων γιγαντιαίων ζώων. Τον Μάιο του 2007, ένα υπερμεγέθες γουρούνι που μεγάλωσε σε τοπική φάρμα πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε από ένα 11χρονο αγόρι, τον Jamison Stone,  στο πάρκο εκτροφής ζώων με σκοπό το κυνήγι ‘’Lost Creek Plantation’’, έξω από Anniston, της πολιτείας της Alabama των Η.Π.Α.

Σύμφωνα με τους κυνηγούς, το γουρούνι ζύγιζε 477 κιλά και είχε μήκος 2,84 μέτρα. Ο Stone πυροβόλησε οχτώ φορές εναντίον του μεγάλου ζώου και το κυνήγησε για τρεις ώρες, πριν αυτό καταρρεύσει από την απώλεια αίματος. Αρκετές ημέρες αργότερα ξέσπασε η καχυποψία κατά πόσον η ιστορία ήταν αληθινή. Μάλιστα, ο συνταξιούχος φυσικός Δρ Richard Brandt, του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, χρησιμοποίησε προοπτική γεωμετρία για να αποδείξει ότι το αγόρι στη φωτογραφία στεκόταν αρκετά μέτρα πίσω απ’ το χοίρο. Ωστόσο, το Associated Press συνεχίζει να διατηρεί την εικόνα στο αρχείο του χωρίς καμία αναφορά για εξαπάτηση.

 17. Ελάφια σε στύλους

Το 2004, εμφανίστηκε στο Διαδίκτυο μια συλλογή από παράξενες φωτογραφίες ενός ελαφιού που στεκόταν στην κορυφή ενός στύλου επικοινωνιών ύψους 7,6 μέτρων. Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν στο Headingley, μια αγροτική κοινότητα στη Manitoba του Καναδά. Αρκετοί άνθρωποι στην περιοχή είδαν την παράξενη σκηνή. Τα τοπικά μέσα ενημέρωσης μετέδωσαν την ιστορία αναφέροντας πως πιθανότατα το ελάφι βρέθηκε πάνω στο στύλο μετά το χτύπημά του από διερχόμενο τραίνο. Άλλοι πάλι επέμειναν ότι όλο αυτό ήταν έργο ενός φαρσέρ. Παραδόξως, ένα παρόμοιο μυστήριο είχε αναφερθεί στο παρελθόν, όταν ένα ελάφι βρέθηκε κρεμασμένο στο Delaware County, στη Νέα Υόρκη.

Το ίδιο έτος, 2004, ένα παρόμοιο περιστατικό έλαβε χώρα όταν μία άλκη βρέθηκε στον αέρα, 15,2 μέτρα πάνω από γραμμές μεταφοράς ενέργειας. Το περιστατικό συνέβη στο δρόμο του Pogo Mine, κοντά στο ορυχείο χρυσού Teck Polo, 80 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά από το Fairbanks, της Alaska. Αξιωματικοί εικάζουν ότι τα κέρατα της άλκης πιάστηκαν σε ένα καλώδιο μισής ίντσας και στη συνέχεια, όταν τα καλώδια τεντώθηκαν με ένα υδραυλικό βαρούλκο, βρέθηκε στον αέρα. Η άλκη ήταν ακόμα ζωντανή  όταν τα καλώδια κατέβηκαν ξανά στο έδαφος και της έγινε ευθανασία.

Charles James Adams (1859 - 1931) - Watering the Plough Team

Φυσική οφθαλμαπάτη με υποβρύχιο καταρράκτη

Το νησιωτικό κράτος του Μαυρίκιου, στον ινδικό ωκεανό, ανατολικά της Μαδαγασκάρης, έχει έκταση 2.040 τετρ. χλμ. και πληθυσμό, σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009, 1.284.264 κατοίκους. (151^η χώρα στον κόσμο).

Ο Μαυρίκιος ήταν γνωστός στους Άραβες και Ινδονήσιους ναυτικούς από τον 10^ο αιώνα ήδη, αλλά πρώτοι εγκαταστάθηκαν οι Πορτογάλοι το 1507. Το 1598, ήταν η σειρά των Ολλανδών να γνωρίσουν το νησί καθώς τρία πλοία τους από το στόλο που είχε προορισμό τα νησιά των μπαχαρικών κατέληξαν στον Μαυρίκιο, εξαιτίας ενός τυφώνα. Οι Ολλανδοί ήταν αυτοί που έδωσαν και το σημερινό όνομα στο νησί θέλοντας να τιμήσουν τον πρίγκιπα Μαυρίκιο του Νασάου, κυβερνήτη και κληρονόμο των Κάτω Χωρών. Το 1638 μάλιστα ίδρυσαν την πρώτη μόνιμη αποικία τους. Το 1715, οι Γάλλοι οι οποίοι κατείχαν το γειτονικό νησί Μπουρμπόν (σημερινό Ρεουνιόν), κατέλαβαν τον Μαυρίκιο και τον μετονόμασαν σε Ιλ ντε Φρανς (νησί της Γαλλίας). Κατά τους Ναπολεόντειους πολέμους (1803-1815), το νησί έγινε στόχος των Βρετανών, οι οποίοι προσπάθησαν να το καταλάβουν. Οι Γάλλοι παρέδωσαν το νησί μετά από μία απόβαση των Βρετανών. Η επίσημη παράδοση του νησιού στο βρετανικό στέμμα έγινε το 1810. Με τη βρετανική κυριαρχία, το όνομα του νησιού επανήλθε ως Μαυρίκιος.

Στη νοτιοδυτική άκρη του νησιού η φύση δημιούργησε μία μοναδική οφθαλμαπάτη. Όταν κάποιος δει από ψηλά την περιοχή, του δημιουργείται η εντύπωση ότι κάτω από τη θάλασσα υπάρχει ένας καταρράκτης. Ο «υποβρύχιος καταρράκτης» είναι αποτέλεσμα της απορροής της άμμου και τις συγκέντρωσης λάσπης στο συγκεκριμένο σημείο του νησιού. Παρόλα αυτά η ψευδαίσθηση φαντάζει τόσο αληθινή που κόβει την ανάσα.

Σε ξένη γη

Τον τελευταίο καιρό, πολλοί άνθρωποι στη χώρα μας έχουν καταληφθεί από ρατσιστικό μένος. Ιδιαίτερα μάλιστα μετά την ψήφιση του νόμο για την παροχή δικαιωμάτων στους μετανάστες κάποιοι όρθωσαν «τη σημαία της επανάστασης», για να προστατέψουν το δύστυχο το έθνος που καταστρέφεται.

Όλοι αυτοί λησμονούν ότι πριν από μερικές δεκαετίες εμείς οι Έλληνες ήμασταν εκείνοι που ζητούσαμε και μάλιστα δυναμικά δικαιώματα από τα κράτη τα οποία τότε μας φιλοξενούσαν. Ζητούσαμε πολιτικά και εκπαιδευτικά δικαιώματα και μάλιστα τα αποχτήσαμε.

Εκείνες οι χώρες δεν έπαθαν τίποτα. Αντίθετα ωφελήθηκαν από την ενσωμάτωση των Ελλήνων μεταναστών στην κοινωνία τους, όπως αυτό έχει αποδειχθεί από διάφορες μελέτες που έχουν γίνει.

Θέλοντας να ξυπνήσω τη χαμένη μνήμη όλων αυτών, αναδημοσιεύω αρχειακό υλικό που βρήκα στο διαδίκτυο.

 

Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής - Αυστραλία

«Τη φρικιώδη κατάστασιν των Ελλήνων αναγιγνώσκομεν εν τη Δέμβερ του Κολοράδου συναδέλφω "Νέα". Κατά την εν συναδέλφον ταύτην, ήτις δημοσιεύει εν πλάτει την έκθεσιν του εκεί αστυάτρου, 800 Έλληνες ζώσιν υπό τους χειρίστους της υγιεινής και ανθρωπότητος κανόνας.

Η αστυνομία εύρε περί τους 25 Έλληνας κοιμώμενους και διαιτωμένους εις εν στενότατον δωμάτιον.

Αμέσως η αστυνομία εξεδίωξε τούτους εκείθεν και απολύμανε καταλλήλως το δωμάτιον τούτο, εξ ού ηπειλείτο η υγεία του περίοικου πληθυσμού. Ένεκα τούτου η συνάδελφος εφημερίς επιτίθεται δρυμήτατα κατά των Ελλήνων, λέγει δ’ ότι εκ της ελεεινής τούτων υγιεινής καταστάσεως απειλείται η υγεία όλης της πόλης».

Απόσπασμα από ρεπορτάζ της εφημερίδας «Αστήρ του Σικάγου» - 05.03.1909.

Ζούμε σε μια εποχή αντιμεταναστευτικής υστερίας. Σε μια περίοδο που τα «παράθυρα» της πρωινής ζώνης της τηλεόρασης βρίσκονται υπό κατάληψη από σύγχρονους ρατσιστές. Είναι λοιπόν χρήσιμο να θυμηθούμε την κατάσταση που αντιμετώπιζαν παλιότερα οι Έλληνες μετανάστες στις χώρες υποδοχής τους.

Όταν κάποιος υπενθυμίζει ότι η Ελλάδα αποτέλεσε για μεγάλο χρονικό διάστημα χώρα αποστολής μεταναστών, η πιο κλασσική αντίδραση των εθνικιστών ρατσιστών (και όχι μόνο…) είναι να περιγράφουν την ελληνική μετανάστευση με ωραιοποιημένο τρόπο. Περιγράφουν μια εντελώς ψευδή-μαγική εικόνα Ελλήνων μεταναστών που ήταν (υποτίθεται) καλοδεχούμενοι στις χώρες υποδοχής γιατί «εργάζονταν τίμια» και «δεν έκλεβαν ούτε βίαζαν ούτε σκότωναν όπως οι ξένοι που έχουν μαζευτεί στην Ελλάδα».

Πώς είναι δυνατόν – λένε - να συγκρίνει κανείς τους Έλληνες που ως γνωστόν μεγαλούργησαν και εξακολουθούν να διαπρέπουν στο εξωτερικό, με τους ημιάγριους, απολίτιστους και επικίνδυνους Αλβανούς;

Η πραγματικότητα ήταν τελείως διαφορετική.

Οι Έλληνες μετανάστες υπήρξαν θύματα άγριου ρατσισμού όπως είναι σήμερα οι μετανάστες στην Ελλάδα. Στις αρχές του 20ού αιώνα στις ΗΠΑ (αλλά και αργότερα στην Αυστραλία) αντιμετωπίζονταν ως φυλετικά κατώτεροι:

Η έννοια του λευκού συμπεριλάμβανε μόνο τους ανθρώπους με αγγλοσαξονική ή βορειοευρωπαϊκή προέλευση. Ως εκ τούτου οι Έλληνες πιστευόταν πως είναι φυλετικά ανάμεικτοι, γενετικά κατώτεροι από τους προγόνους τους, και ανίκανοι ακόμα και να προσεγγίσουν τα επιτεύγματά τους.

Στις Η.Π.Α., σε πολλές περιπτώσεις, τα δικαστήρια αρνήθηκαν να δώσουν την αμερικανική υπηκοότητα σε Έλληνες, αποφαινόμενα ότι αυτοί ανήκουν στην κίτρινη φυλή! Το 1913 στην είσοδο ενός εστιατορίου στην Καλιφόρνια έγραφε:

«Αμιγές Αμερικανικό! Όχι ποντίκια, όχι Έλληνες».

Αλλά και στην Αυστραλία τα πράγματα για τους Έλληνες δεν ήταν καλύτερα. Στα 1925 ο υφυπουργός προεδρίας του Queensland έγραφε:

«Οι Έλληνες της Βόρειας Κουϊνσλάνδης είναι γενικά ανεπιθύμητοι και δεν αποτελούν καλούς μετανάστες. Ζουν στις πόλεις της περιοχής και επιδίδονται σε επιχειρήσεις καφενείων, πανδοχείων και άλλων λιγότερο ευυπόληπτων δραστηριοτήτων. Δεν είναι γεωργοί και δεν συνεισφέρουν τίποτα στον πλούτο ή την ασφάλεια αυτής της χώρας.

Δεν επιδίδονται σε καμιά χρήσιμη εργασία η οποία θα διεκπεραιωνόταν λιγότερο καλά χωρίς τη βοήθειά τους.

Συνοδευόμενος από έναν αξιωματικό της αστυνομίας, επισκέφτηκα κάμποσες από τις λέσχες και τα πανδοχεία τους, που βρίσκονται σε γενικές γραμμές σε άθλια κατάσταση. Το βιοτικό τους επίπεδο είναι χαμηλότερο από των άλλων αλλοδαπών. Κοινωνικά και οικονομικά αυτός ο τύπος του μετανάστη συνιστά απειλή για την κοινότητα στην οποία εγκαθίστανται και θα ήταν προς όφελος της πολιτείας, αν η είσοδός τους απαγορευόταν ολοσχερώς».

Επιπλέον, όπως σήμερα υπάρχουν αρκετοί μετανάστες που εισήλθαν στην Ελλάδα παράνομα, το ίδιο συνέβαινε και με Έλληνες μετανάστες. Οι Έλληνες μετανάστες που ήταν λαθραίοι στις Η.Π.Α. και την Αυστραλία το διάστημα 1950-1974 (τόσο πρόσφατα οι Έλληνες ήσαν μετανάστες…) υπολογίζονται σε τουλάχιστον 50.000. Η παρακάτω περιγραφή αποδίδει τα αισθήματα ενός «λαθρομετανάστη»:

«Ένας λαθρομετανάστης που εγκατέλειψε το πλοίο του το 1966 και εργαζόταν κρυφά σε ελληνικό εστιατόριο είχε πει: Όλοι εμείς οι λαθραίοι βλέπουμε δυο εφιάλτες. Ο ένας είναι ότι θα πεθάνουμε στην Αμερική ξένοι και ανεπιθύμητοι, και ο άλλος είναι ότι θα μας πιάσει το Ιμιγρέσο (immigration service) και θα μας στείλει πίσω στην Ελλάδα να πεθάνουμε εκεί».

Αλλά το ιδεολόγημα που καταρρίπτεται εντελώς, είναι η υποτιθέμενη νομιμοφροσύνη των Ελλήνων μεταναστών στις χώρες υποδοχής. Σε μελέτες που είχαν εκπονηθεί στις ΗΠΑ τη δεκαετία του 1940 παρουσιάζουν τους Έλληνες ως τους πλέον επιρρεπείς στη διάπραξη απεχθών εγκληματικών πράξεων. Στο σύνολο των αδικημάτων οι Έλληνες προηγούνται τόσο των Ιταλών όσο και των Ρώσων. Οι Έλληνες κατηγορούνται ότι οι περισσότερες από τις παραβατικές πράξεις τους αναφέρονται σε ιδιαίτερα σοβαρά αδικήματα, όπως ανθρωποκτονίες, βιασμοί, επιθέσεις, κλοπές, ληστείες και εμπορία ναρκωτικών. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πολλές από αυτές τις μελέτες είναι μονομερείς και σηκώνουν πολύ συζήτηση για την αντικειμενικότητά τους. Όπως δηλαδή συμβαίνει και με τις μελέτες εγκληματικότητας που αφορούν την παραβατικότητα των μεταναστών στην Ελλάδα. Πάντοτε οι μετανάστες (είτε Έλληνες είτε όποιας άλλης φυλής και χρώματος) υπήρξαν θύματα ρατσισμού και αδίστακτης δυσφημιστικής προπαγάνδας.

Ο τελικός στόχος το ρατσισμού δεν είναι άλλος από την οικονομική εκμετάλλευση των μεταναστών που επειδή έχουν σχεδόν ανύπαρκτα δικαιώματα σε σχέση με τους ντόπιους, εύκολα γίνονται θύματα υπερεκμετάλλευσης. Έτσι για την άρχουσα τάξη επιτυγχάνεται ένας διπλός στόχος: η διάσπαση των εργαζομένων σε ντόπιους και ξένους και το οικονομικό ξεζούμισμα και των δυο.

«Στον εργασιακό χώρο οι Έλληνες, μαζί με άλλους κατηγορήθηκαν ότι λειτουργούσαν ως απεργοσπάστες και ότι αγνόησαν τους αγώνες των εργαζομένων παραβιάζοντας τις συνθήκες και τα δικαιώματά τους προς όφελος των εργοδοτών. Αναφέρονται μάλιστα τακτικά περιπτώσεις σε Αμερική και Αυστραλία της παραβίασης της κυριακάτικης αργίας και της νυχτερινής υπερωριακής εργασίας. […]

Η ζωή τους βασιζόταν στην καθημερινότητα. Απεργίες και στάσεις εργασίας ήταν αντίθετες με τους σκοπούς τους, που ήταν η συλλογή χρημάτων όσο το δυνατόν συντομότερα. Γι’ αυτό το λόγο η συμμετοχή τους σε συνδικαλιστικές δραστηριότητες ήταν περιορισμένη». 

Σουηδία

Εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες στην Ελλάδα περιμένουν τις τελικές ρυθμίσεις. Θα αποκτήσουν δικαίωμα ψήφου, έστω στις τοπικές εκλογές, ώστε να συμμετέχουν στα κοινά, να καθορίζουν, μέχρι ένα σημείο βέβαια τη ζωή τους;

Κι όμως δεν είναι μακρινή η εποχή, που εκατοντάδες χιλιάδες συμπατριώτες μας, που βρισκόταν στις χώρες της δυτικής Ευρώπης, μετανάστες της δεκαετίας του ‘60, φυγάδες της επταετίας της χούντας, ζούσαν τέτοιες μέρες. Αναφερόμαστε στη Σουηδία, τη χώρα που είχαν βρει άσυλο περίπου 18.000 Έλληνες μετανάστες -εργάτες.

Από τις αρχές της δεκαετίας του '70, το μεταναστευτικό κίνημα άρχισε τον αγώνα για την απόκτηση δικαιώματος ψήφου. Το 1973 η σουηδική κυβέρνηση απέρριψε το αίτημα για «τεχνικούς λόγους». Η εφημερίδα ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ, που έβγαζε ο Ελληνοσουηδικός σύλλογος Στοκχόλμης, βγήκε με τίτλο «ΙΣΗ ΜΕΤΑΧΕΙΡΗΣΗ ΖΗΤΟΥΝ ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ» και ρεπορτάζ για το δικαίωμα ψήφου των μεταναστών της Σουηδίας.

Δεν άργησε όμως να έρθει. Το 1975, η κυβέρνηση ανακοίνωσε την πρόθεσή της να δοθεί δικαίωμα ψήφου στις εκλογές για την Τοπική αυτοδιοίκηση, στους περίπου 800.000 ξένους και παράλληλα να απλοποιήσει τη νομοθεσία για την απόκτηση ιθαγένειας.

Ήταν ένα καλό νέο. Απόδειξη τα χαμογελαστά πρόσωπα στα στέκια των μεταναστών. Στις καφετέριες του κεντρικού σιδηροδρομικού σταθμού, στα ελληνικά καφενεία του Ρίνκεμπι - τη συνοικία, όπου το 80% των κατοίκων ήταν ξένοι - στις συνελεύσεις και μαζώξεις των συλλόγων και κοινοτήτων, ελληνικών, τουρκικών και άλλων εθνοτήτων. Αναβρασμός παντού. Θα γινόμασταν ισότιμοι πολίτες. Το παράδοξο - σε σχέση με τη σημερινή κατάσταση εδώ - ήταν ότι το θέμα της ιθαγένειας δεν ήταν το βασικό. Ίσως γιατί δικαιώματα οι μετανάστες είχαν, το σουηδικό διαβατήριο δεν θα άλλαζε πολλά πράγματα. Αντίθετα το δικαίωμα ψήφου ήταν αυτό που τους συνάρπαζε. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς άλλωστε δεν είχαν ψηφίσει ποτέ στη ζωή τους. Οι τελευταίες εκλογές στην Ελλάδα έγιναν το 1964, ήρθε μετά η χούντα, τέλος οι εκλογές.

Ο νέος νόμος πέρασε εύκολα με ομοφωνία όλων των κομμάτων της σουηδικής Βουλής και σε μερικούς μήνες, το 1976 και οι μετανάστες πήγαν στις κάλπες. Ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Αυτό που τους είχε στερήσει η πατρίδα τους, το ζούσαν σε μια ξένη χώρα!

Τα «ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΑ ΝΕΑ», το περιοδικό της Ομοσπονδίας Ελληνικών Συλλόγων Σουηδίας κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 1976 με εξώφυλλο την έκκληση να πάνε όλοι οι Έλληνες μετανάστες στις κάλπες (η συμμετοχή στις εκλογές δεν ήταν υποχρεωτική στη Σουηδία). 

 

Αυτή ήταν η αρχή. Ακολούθησαν οι εκλογές του 1979, όπου για πρώτη φορά εκλέχθηκε ένας μετανάστης βουλευτής. Και η χαρά μας ήταν διπλή. Ο βουλευτής αυτός ήταν Έλληνας. Ένας εργάτης από την Καλαμαριά Θεσσαλονίκης, ο Αλέκος Χρυσόπουλος, πάτησε το πόδι του στο σουηδικό κοινοβούλιο. Και στην τελετή έναρξης της σουηδικής Βουλής η Ελλάδα είχε την τιμητική της. Ο πρόεδρος του Αριστερού κόμματος - με το οποίο εκλέχτηκε ο Χρυσόπουλος - αρχίζοντας το λόγο του είπε: «Kalorises Aleko sth souidiki vouli».

Και συνέχισε: 

«Κύριοι βουλευτές καλωσόρισα τον νέο μας βουλευτή στη γλώσσα του, στα ελληνικά. Και το έκανα γιατί πρέπει να συνηθίσουμε κάτι τέτοιο. Ο κόσμος αλλάζει, η Σουηδία αλλάζει και θα ακούμε πολλές γλώσσες εδώ σ’ αυτή την αίθουσα».  

Και οι αρχηγοί όλων των κομμάτων χαιρέτησαν το γεγονός, τονίζοντας μάλιστα ότι αποτελεί τιμή για τη Σουηδία το γεγονός ότι η πρώτη ξένη γλώσσα που ακούστηκε, ήταν η ελληνική, η γλώσσα της χώρας, όπου γεννήθηκε η Δημοκρατία.

 

Ολλανδία

Μια Ελληνίδα εργάτρια στην Ολλανδία τη δεκαετία του 1960 περιγράφει:

«Όταν ήρθα να δουλέψω στη Φίλιπς, είχα κάτι μάτια να! Και επειδή είχα τόσο καλά μάτια, ο προϊστάμενος μου ανέθετε όλη τη λεπτή δουλειά. Δεν μετακινήθηκα ποτέ σε άλλο πόστο. Επί δέκα χρόνια καθόμουνα σκυμμένη πάνω σε κείνα τα μικρά λαμπερά εξαρτήματα και τα διάλεγα. Ήμασταν δυο. Αν φτιάχναμε μαζί 15.000 κομμάτια την ημέρα, εγώ έκανα τα 11.000. Οπότε καταλαβαίνεις! Την άλλη γυναίκα την άλλαξαν γρήγορα, αλλά εμένα μ’ αφήσανε.

Πολλές φορές ζήτησα να μου δώσουν άλλη δουλειά, γιατί κουραζόμουν πολύ να κάνω συνέχεια τα ίδια και τα ίδια. Αλλά τότε ο προϊστάμενος μου έλεγε: Όχι εσένα δεν σ’ αλλάζουμε με καμιά κυβέρνηση. Εσύ κάνεις 11.000 κομμάτια. Είσαι η καλύτερη εργάτρια μας. Και όταν τον είδα τελευταία και του είπα ότι έχω σχεδόν τυφλωθεί στα δυο μάτια, μου είπε: Τι λες, κορίτσι μου, δεν το περίμενα να χάσουμε τέτοια καλή εργάτρια….»

Τα σχόλια περιττεύουν…

Τελειώνοντας θα πρέπει να τονίσουμε ότι υπάρχει πληθώρα ντοκουμέντων από την μεταναστευτική ιστορία των Ελλήνων.

Εμείς παραθέτουμε το παραπάνω ντοκουμέντα θέλοντας να συμβάλλουμε να ξυπνήσει η μνήμη όλων εκείνων που για τους δικούς τους λόγους την έχουν αποκοιμίσει και έχουν ξεχάσει.

Θεωρώ ότι κάποιοι από όλους αυτούς τους σημερινούς ξενόφοβους Έλληνες θα είχαν πιθανά γονείς ή άλλους συγγενείς πριν από λίγα χρόνια μετανάστες στις χώρες της δυτικής Ευρώπης, την Αυστραλία, τις Η.Π.Α., τον Καναδά. Πιθανά οι συγγενείς τους αυτοί να αντιμετώπισαν φαινόμενα ρατσισμού ή όχι. Σίγουρα όμως έγιναν κοινωνοί μιας άλλης κουλτούρας που θα έπρεπε να απαγορεύσει την εκδήλωση ξενοφοβικών ή ρατσιστικών συναισθημάτων στους απογόνους τους. Δυστυχώς όμως η μνήμη κάποιων ανθρώπων είναι ιδιαίτερα «κοντή».

Τι άλλο να πεις...