Παροιμίες (Άνθρωπος)

Αν ήξερε κάθε άνθρωπος για να ‘κανε κουβέντα, και τα γομάρια μ’ άλογα θα ‘βγαιναν στην αρέντα.

Άνθρωπο απ’ άνθρωπο και σκυλί από μαντρί.

Άνθρωπο από σόι και σκυλί από μαντρί.

Άνθρωπο βλέπεις κι άνθρωπο κρένεις.

Άνθρωπο βλέπεις, καρδιά δεν ξέρεις.

Άνθρωπος αγράμματος, ξύλο απελέκητο.

Άνθρωπος ανθρώπου λύκος.

Άνθρωπος ανίκανος, τι την θέλει τη ζωή;

Άνθρωπος κρεμάει άνθρωπο και μου λες δαγκώνει το φίδι;

Άνθρωπος ξετσίπωτος, γάιδαρος αδέσποτος.

Άνθρωπος ο πολυβούλης και Θεός ο κοψοβούλης.

Άνθρωπος που δε βλάπτει, αυτός ούτε κι ωφελεί.

Άνθρωπος προειδοποιημένος, μισός σωσμένος.

Άνθρωπος τ’ ανθρώπου μοιάζει, και το πράμα του πραμάτου.

Άνθρωπος χωρίς γράμματα είναι ζωντανός νεκρός.

Άνθρωπος χωρίς δουλειά, της χώρας η καταλαλιά.

Άνθρωπος χωρίς μυαλό, χάνει κόπο και σκοπό.

Άνθρωπος χωρίς ντροπή, σα φαΐ δίχως αλάτι.

Άνθρωπος χωρίς υπομονή, μοιάζει λυχνάρι χωρίς λάδι.

Ανθρώπου η παρακάλεση, ομοιάζει την αγγάρεια.

Αξίζει ο άνθρωπος όπως συλλογίζεται.

Βεζίρης έγινες, άλλ’ άνθρωπος δεν έγινες.

Γεννιέται ο άνθρωπος για να πεθάνει.

Δυστυχισμένε άνθρωπε, αυτός σου κι απατός σου κάνεις κακό του λόγου σου, που δεν το κάνει ο εχτρός σου.

Έξι πόδια τόπου εξισώνουν τους ανθρώπους.

Η πείρα ραγίζει, ο άνθρωπος δε ραγίζει.

Η ψευτοπολιτική κάνει τον άνθρωπο χωρίς ντροπή.

Κατά το πουλί η φωλιά, κατά τον άνθρωπο το σπίτι.

Μην απελπίζεις άνθρωπο με τη δική σου γνώση, γιατί δεν ξέρεις ο Θεός τι έχει να του δώσει.

Ο άνθρωπος βαρύς σαν το μολύβι κι αναζητητός σαν το μέλι.

Ο άνθρωπος γίνεται κακός, γιατί τον αδικούνε.

Ο άνθρωπος δεν έχει μεγαλύτερο εχθρό απ’ την κοιλιά του.

Ο άνθρωπος είναι ο τόπος, και ο τόπος έρημος.

Ο άνθρωπος είναι πιο δυνατός απ’ το σίδερο και πιο αδύνατος απ’ το γυαλί.

Ο άνθρωπος με τη γνώμη του μισιέται κι αγαπιέται.

Ο άνθρωπος ο μοναχός και στο φαγί περνά κακά.

Ο άνθρωπος συλλογίζεται και ο Θεός μοιράζει.

Ο άνθρωπος τιμάει τη θέση κι όχι η θέση τον άνθρωπο.

Ο άνθρωπος το νογάει, ο Θεός το κονομάει.

Ο άξιος άνθρωπος απάνω στην πέτρα ζει.

Ο οίνοs ευφραίνει καρδίαν ανθρώπου.

Οι τρέλες των ανθρώπων είναι πολλών λογιών.

Ολημερίς τον άνθρωπο τονέ κρατείς στην πλάτη, το βράδυ τον ξεβοήθησες και σου ‘βγαλε το μάτι.

Ορίζει τ’ άστρα ο Θεός και τ’ άστρα τους ανθρώπους.

Όσο βαραίνει ένας άνθρωπος, δε βαραίνει ο κόσμος όλος.

Ουκ επ’ άρτω μόνον ζήσεται άνθρωπος.

Σαν αρχοντήνει ο άνθρωπος, θαμπώνεται το φως του, και δε γνωρίζει τον φτωχό, αν είναι και αδελφός του.

Σημαδεμένο άνθρωπο ποτέ μην πιάνεις φίλο.

Τα βάσανα γερνούν τον άνθρωπο κι όχι τα χρόνια.

Τα λάθη για τους ανθρώπους είναι κι η μετάνοια επίσης.

Τι τον βρίσκει τον άνθρωπο και δεν το τραβάει.

Το αμαρτάνειν ανθρώπινον.

Το πρόσωπο τ’ ανθρώπου είναι σπαθί.

Τον άνθρωπο δεν πρέπει να τον κρίνουμε απ’ τον τρόπο που μιλάει, αλλά από τον τρόπο που σωπαίνει.

Του ανθρώπου εδόθηκε κι είναι το φυσικό του, να διαμετρά τα πράγματα με το λογαριασμό του.

Χίλιοι άνθρωποι, χίλια λόγια.