Όσο μονάχα κι ένας άνθρωπος

Όσο μονάχα κι ένας άνθρωπος ξεκοιλιάζεται από την ξιφολόγχη ή σμπαραλιάζεται από την μπόμπα ή σέρνει δώθε - κείθες την καταραμένη ύπαρξή του με μοναδικό σκοπό να σκοτώσει το συνάνθρωπό του, ε, όχι, δεν μπορούμε, δεν έχουμε δικαίωμα να ‘μαστε περήφανοι για το εκλεκτό δίποδο που πλάστηκε από τα χέρια του Θεού «κατ’ εικόνα και ομοίωσιν».

Γιάννης Μαγκλής, «Τ’ αδέρφια μου, οι άνθρωποι», εκδόσεις Δωρικός