Gunner, ένας σκύλος στον πόλεμο

Ο Gunner ήταν ένας αδέσποτος αρσενικός σκύλος ράτσας Kelpie που έγινε ξεχωριστός χάρη στην ικανότητά του να προειδοποιεί με αξιοπιστία και ακρίβεια το προσωπικό της αεροπορίας των Συμμάχων όταν τα γιαπωνέζικα πολεμικά αεροσκάφη πλησίαζαν στο Darwin της Αυστραλίας, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Το έξι μηνών μαύρο και λευκό αρσενικό Kelpie βρέθηκε κάτω από μια κατεστραμμένη καλύβα κοντά στην αεροπορική βάση του Darwin, χάρη στο κλαψούρισμά του, εξαιτίας του σπασμένου του μπροστινού ποδιού, στις 19 Φεβρουαρίου του 1942, μετά το πρώτο κύμα των ιαπωνικών επιθέσεων στο Darwin.

Το προσωπικό της Πολεμικής Αεροπορίας τον μετέφερε σε ένα νοσοκομείο εκστρατείας, αλλά ο γιατρός που ήταν μεθυσμένος  επέμενε ότι δεν μπορούσε να βοηθήσει έναν «άνθρωπο» χωρίς να γνωρίζει το όνομά του και τον αριθμό σειράς του. Τότε κάποιος απ’ το προσωπικό της αεροπορίας του απάντησε ότι το όνομά του ήταν «Gunner» και ο αριθμός της σειράς του ήταν «0000». Εκείνη λοιπόν την ημέρα και χάρη στα λόγια του αεροπόρου αυτού ο Gunner εισήλθε στην αεροπορία.

Ο Υποσμηνίας Percy Westcott, ένας από τους δύο αεροπόρους που βρήκαν τον Gunner, ανέλαβε την ευθύνη του. Ο σκύλος είχε ταραχθεί ιδιαίτερα απ’ τη βομβιστική επίθεση, αλλά ήταν μόνο έξι μηνών και έτσι μπόρεσε γρήγορα να το ξεπεράσει. Περίπου μία εβδομάδα μετά, ο Gunner κατέδειξε για πρώτη φορά τις αξιοσημείωτες δεξιότητες του στην ακρόαση. Ενώ οι άνδρες εργάζονταν στο αεροδρόμιο, ο Gunner ξαφνικά έδειξε ταραγμένος και άρχισε να κλαψουρίζει και να πηδά πάνω κάτω. Λίγο αργότερα, ακούστηκε ο ήχος ττων κινητήρων των πολεμικών αεροσκαφών που πλησίαζαν. Μόλις λίγα λεπτά αργότερα ένα κύμα Ιαπώνων επιδρομέων εμφανίστηκε πάνω απ’ τον ουρανό του Darwin και άρχισαν να βομβαρδίζουν την πόλη.

Δύο ημέρες αργότερα, ο Gunner άρχισε ξανά τη γκρίνια και τα άλματα και λίγο αργότερα ακολούθησε μια νέα αεροπορική επίθεση των Ιαπώνων. Το περιστατικό έγινε αντιληπτό απ’ τους αεροπόρους και στους μήνες που ακολούθησαν το επιβεβαίωσαν. Έτσι πολύ πριν ακουστούν οι σειρήνες, ο Gunner ειδοποιούσε με το δικό του τρόπο και όλοι έτρεχαν στα καταφύγια. Η ακοή του Gunner ήταν τόσο οξεία ώστε ήταν σε θέση να προειδοποιήσει το προσωπικό της συμμαχικής αεροπορίας ότι προσεγγίζουν εχθρικά αεροσκάφη ακόμη και είκοσι λεπτά πριν από την άφιξή τους και την εμφάνισή τους στο ραντάρ της πολεμικής αεροπορίας.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ο Gunner δεν έδειχνε κανενός είδους ενόχληση απ’ το θόρυβο των συμμαχικών αεροσκαφών που προσγειωνόταν ή απογειωνόταν. Η ταραχή του ξεσπούσε μόνο στο άκουσμα των εχθρικών αεροσκαφών, γεγονός που έδειξε στο προσωπικό της αεροπορικής βάσης ότι ήταν σε θέση να διαφοροποιεί τους ήχους των συμμαχικών από τα εχθρικά αεροσκάφη. Ο Gunner ήταν τόσο αξιόπιστος που ανάγκασε το διοικητή της βάσης να δώσει την έγκρισή του στον Percy Westcott να ειδοποιεί με μια φορητή σειρήνα αεροπορικής επιδρομής, κάθε φορά που παρατηρούσε τον Gunner να εμφανίζει παρόμοια σημάδια ανησυχίας. Μάλιστα η ύπαρξη ενός μεγάλου αριθμού αδέσποτων σκύλων στη βάση που μέχρι τότε κανείς δεν ενοχλούσε, αλλά και που σαφώς δεν είχαν το χάρισμα του Gunner, οδήγησε τον διοικητή της βάσης να ζητήσει απ’ το προσωπικό της βάσης να τα απομακρύνει από εκεί, εξαιρώντας φυσικά τον Gunner.

Ο Gunner έγινε από τότε πραγματικό μέλος της πολεμικής αεροπορίας. Κοιμόταν κάτω από την κουκέτα του Percy Westcott, έπαιζε με τους άνδρες στα ντους, πήρε μέρος σε ταινία που γυριζόταν στη βάση αναφορικά με τις συνθήκες διαβίωσης των αεροπόρων, συνόδευε τους πιλότους κατά τη διάρκεια της πρακτικής τους στην προσγείωση και απογείωση.

Όταν τελικά ο Percy Westcott μετατέθηκε στη Μελβούρνη, ο Gunner έμεινε στο Darwin, και σιτιζόταν από τον κρεοπώλη της RAAF. Δυστυχώς κανείς δεν γνωρίζει την τύχη του Gunner μετά το τέλος του πολέμου.