Ο Παΐ Λετιέν
ήταν ένας μεγάλος ποιητής της δυναστείας Ταανγκ. Όταν διορίστηκε Νομάρχης μιας
επαρχίας, έμαθε ότι εκεί ζούσε ένας μεγάλος δάσκαλος του Ζεν γνωστός ως
Νιάο-κε, δηλαδή «Χελιδονοφωλιάς», διότι καθόταν στα κλαδιά ενός δέντρου και
διαλογιζόταν.
Ο Νομάρχης
επισκέφτηκε το Νιάο-κε, που κούρνιαζε ψηλά στα κλαδιά του.
«Μάλλον
επικίνδυνη η θέση σου εκεί πάνω», παρατήρησε.
«Η δική σου
είναι πολύ χειρότερη», αποκρίθηκε κοφτά ο δάσκαλος.
«Είμαι ο
Νομάρχης εδώ και δε νοιώθω κίνδυνο».
«Τότε σίγουρα
δε γνωρίζεις τον εαυτό σου! Όταν οι επιθυμίες και τα πάθη κοχλάζουν και το
μυαλό σου ταλαντεύεται τι μπορεί να είναι πιο επικίνδυνο απ’ αυτό;»
Ο Λετιέν έμεινε
σιωπηλός αναγνωρίζοντας την αλήθεια των λόγων του άλλου. Μετά ρώτησε: «Ποια
είναι η διδασκαλία του Βούδα;»
Ο δάσκαλος
απήγγειλε λίγους γνωστούς στίχους: «Μην κάνεις ποτέ το κακό, να κάνεις πάντα το
καλό και να ‘χεις καρδιά καθαρή: να του Βούδα η διδαχή».
«Μα ακόμα και
παιδάκια το ξέρουν αυτό», είπε ο Νομάρχης.
«Μπορεί ακόμα
και παιδάκια να το ξέρουν», αποκρίθηκε ο Νιάο-κε, «αλλά ποιος το κάνει;»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου