Η ιστορία ενός σκύλου

O Hachiko, που στα Ιαπωνικά σημαίνει «πιστός σκύλος», ήταν ένας σκύλος ράτσας Akita. Γεννήθηκε το Νοέμβριο το 1923, στην πόλη Odate, στην περιφέρεια Akita της Ιαπωνίας. Το 1924 ο ιδιοκτήτης του, καθηγητής γεωργίας Hidesamburō Ueno, τον πήρε μαζί του στο Τόκυο, όπου ζούσε και εργαζόταν.

Κατά τη διάρκεια της ζωής του καθηγητή, κάθε πρωί που έφευγε για το Πανεπιστήμιο, ο σκύλος τον συνόδευε μέχρι την πόρτα. Το βράδυ, ο Hachiko πήγαινε και τον περίμενε στον σιδηροδρομικό σταθμό Shibuya. Όταν ο καθηγητής επέστρεφε με το τρένο απ το Πανεπιστήμιο, τον υποδεχόταν και τον συνόδευε σπίτι. Αυτό γινόταν μέχρι τον Μάιο του 1925, όταν ο καθηγητής έπαθε εγκεφαλικό καθώς έκανε διάλεξη. Ο σκύλος, τον περίμενε να κατεβεί απ το συγκεκριμένο τρένο όπως πάντα, αλλά ο καθηγητής είχε ήδη αφήσει την τελευταία του πνοή.

Μετά απ’ το θάνατο του καθηγητή, ο Hachiko δόθηκε σε άλλα σπίτια, αλλά καθημερινά δραπέτευε επιστρέφοντας στο παλιό του σπίτι. Κάθε βράδυ, την ίδια ώρα που περίμενε τον καθηγητή στον σταθμό, ήτανε εκεί, περιμένοντας να δει το φίλο του να κατεβαίνει απ’ το τρένο για να τον συνοδεύσει σπίτι. Αυτό συνεχίστηκε για τα επόμενα δέκα χρόνια.

Οι τακτικοί επιβάτες του σταθμού οι οποίοι είχανε δει τον σκύλο να περιμένει τον καθηγητή, πρόσεξαν ότι ακόμα και μετά τον θάνατο του, ήτανε εκεί καθημερινώς την ίδια ώρα. Αυτό τους συγκίνησε και αρκετοί τον φρόντιζαν φέρνοντάς του φαγητό και νερό. Το 1928, ο νέος υπεύθυνος του σταθμού συμπάθησε το σκύλο και του έφτιαξε ακόμη και χώρο σε μια από τις αποθήκες του σταθμού, ώστε να έχει ένα μέρος να κοιμάται. Ο σκύλος εμφανιζότανε στην πλατφόρμα του τρένου, μόνο την ώρα που ερχότανε το τρένο του καθηγητή. Τις υπόλοιπες ώρες περιφερόταν στον σταθμό, ξεκουραζόταν στην αποθήκη, ή επέστρεφε στο παλιό του σπίτι που ανήκε πλέον σε άλλον.

Ένας απ’ τους πρώην φοιτητές του καθηγητή, ο οποίος ήταν ειδικός στους σκύλους Akita, ακολούθησε τον Hachiko και έμαθε την ιστορία του. Μετά απ’ αυτό, ο πρώην φοιτητής κατέγραψε πόσοι καθαρόαιμοι σκύλοι της ράτσας αυτής υπήρχαν στην Ιαπωνία. Εκείνα τα χρόνια ήταν τριάντα στο σύνολο.

Τα επόμενα χρόνια, μέχρι και τον θάνατο του Hachiko, συνήθιζε να τον επισκέπτεται και να τον φροντίζει, γράφοντας άρθρα για την αφοσίωση του. Σιγά - σιγά ο κόσμος άρχισε να ενδιαφέρεται και να μαθαίνει περισσότερα για τη συγκεκριμένη ράτσα. Το 1932, ένα απ’ αυτά τα άρθρα δημοσιεύτηκε στη μεγαλύτερη εφημερίδα του Τόκυο και η ιστορία του Hachiko έγινε γνωστή σε όλη τη χώρα, αγγίζοντας τις καρδιές πολλών ανθρώπων.

Ο Hachiko έγινε σύμβολο πίστης, εντυπωσιάζοντας τον κόσμο με την αφοσίωσή του στο νεκρό αφέντη του. Συμβόλιζε το πνεύμα αγάπης και αφοσίωσης που πρέπει να υπάρχει σε κάθε οικογένεια. Γονείς και δάσκαλοι χρησιμοποιούσαν την ιστορία του ως παράδειγμα προς μίμηση. Τον Απρίλιο του 1934, παρουσία του Hachiko, έγινε η παρουσίαση του μπρούτζινου αγάλματός του, στον σταθμό της Shibuya. Το άγαλμα όμως καταστράφηκε στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου. Έτσι το 1948, ζητήθηκε απ’ τον Takeshi Ando, γιο του γλύπτη που έφτιαξε το πρώτο άγαλμα (ο οποίος είχε πια πεθάνει), να το ξαναφτιάξει. Το δεύτερο αυτό άγαλμα, παρουσιάστηκε τον Αύγουστο του 1948 και αποτελεί έκτοτε ένα δημοφιλές σημείο συνάντησης. Η είσοδος του σταθμού που βρίσκεται κοντά στο άγαλμα, ονομάζεται «Hachikō-guchi», που σημαίνει «έξοδος του Hachiko» και είναι μία απ’ τις πέντε εξόδους του σταθμού.

Ένα παρόμοιο άγαλμα υπάρχει και στην γενέτειρα του Hachiko, την Odate, μπροστά στο σταθμό των τρένων. Το 2004 φτιάχτηκε και ένα τρίτο άγαλμα, πάνω στην βάση του πρώτου αγάλματος που είχε δημιουργηθεί το 1934, και τοποθετήθηκε μπροστά απ’ το Μουσείο Σκύλων Akita στην Odate.

Ο Hachiko πέθανε στις 8 Μαρτίου του 1935 και σήμερα βρίσκεται βαλσαμωμένος στο Μουσείο Φυσικών επιστημών στο Τόκυο. Κάθε χρόνο στις 8 Απριλίου, εκατοντάδες κόσμου μαζεύονται για να τιμήσουν την μνήμη και την αφοσίωση του Hachiko σε μια σεμνή τελετή που γίνεται στον σιδηροδρομικό σταθμό της Shibuya.

Το 1994, το δίκτυο ραδιοφωνικής αναμετάδοσης πολιτισμού (CBN) στην Ιαπωνία ανακατασκεύασε από ένα παλιό δίσκο μια καταγραφή του Hachiko να γαυγίζει και ακολούθησε μια τεράστια διαφημιστική εκστρατεία που είχε το αποκορύφωμά της στο Σάββατο, 28 Μαΐου 1994, πενήντα εννιά έτη μετά από το θάνατό του, όταν εκατομμύρια ραδιοακροατών συντόνισαν τα ραδιόφωνά τους στη συχνότητα του CBN προκειμένου να ακούσουν το γαύγισμα του Hachiko. 

Η ιστορία του Hachiko μεταφέρθηκε σε χολιγουντιανή ταινία, το 2009, με πρωταγωνιστή στον ρόλο του καθηγητή τον Richard Gere.