Μια φορά κι ένα καιρό, ένας πλούσιος
άνθρωπος παρακάλεσε ένα δάσκαλο του Ζεν να γράψει κάτι το οποίο θα ενθάρρυνε
την ευημερία της οικογένειάς του για τα ερχόμενα χρόνια, κάτι που η οικογένεια
θα το κρατούσε με στοργή και αγάπη για γενιές ολόκληρες. Κι ο δάσκαλος έγραψε
πάνω σ’ ένα μεγάλο κομμάτι χαρτί:
«Ο πατέρας πεθαίνει, ο γιος πεθαίνει, ο
εγγονός πεθαίνει».
Ο πλούσιος θύμωσε όταν είδε αυτό που έγραψε
ο δάσκαλος.
«Σου ζήτησα να γράψεις κάτι που θα έφερνε
ευτυχία και ευημερία στην οικογένειά μου. Γιατί μας δίνεις κάτι τόσο
καταθλιπτικό;»
Κι ο δάσκαλος απάντησε:
«Αν πέθαινε ο γιος σου πριν από σένα, αυτό
θα προκαλούσε ανυπόφορη θλίψη στην οικογένειά σου. Αν ο εγγονός σου πέθαινε
πριν από το γιο σου, κι αυτό επίσης θα προκαλούσε μεγάλη λύπη. Αν όμως η οικογένειά
σου εξαφανίζεται, γενιά με γενιά, με τη σειρά που σου έχω περιγράψει, αυτό θα
είναι η φυσική πορεία της ζωής. Αυτή είναι η πραγματική ευτυχία και ευημερία».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου