Ελένη Δημάρη - Ηρώ (2008)

Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι

μουσκέψανε τα λόγια που είχανε γεννήσει αστροφεγγιές

.......................................................................................................

Κατά πού θ’ απλώσουμε τα χέρια μας τώρα που δε μας λογαριάζει πια ο καιρός;

Κατά πού θ' αφήσουμε τα μάτια μας τώρα που οι μακρινές γραμμές ναυάγησαν στα σύννεφα;

Τώρα που κλείσανε τα βλέφαρά σου απάνω στα τοπία μας

κι είμαστε - σα να πέρασε μέσα μας η ομίχλη -

μόνοι ολομόναχοι τριγυρισμένοι απ’ τις νεκρές εικόνες σου.

Με το μέτωπο στο τζάμι αγρυπνούμε την καινούργια οδύνη.
Οδυσσέας Ελύτης, Ελένη