Ένας μηχανικός αυτοκινήτων είχε κατεβάσει
και λύσει μια μηχανή αυτοκινήτου, όταν ένας περίφημος μεγαλογιατρός, ειδικός
στον τομέα μεταμοσχεύσεων καρδιάς, έφερε το αυτοκίνητό του για επιδιόρθωση μιας
μικρής βλάβης στο συνεργείο του.
«Καλώς το γιατρό» τον καλοδέχτηκε ο μηχανικός.
«Πώς πάει το κουράγιο;»
«Πώς να πάει;» αντιγύρισε ο γιατρός
κουρασμένα, «δώδεκα ώρες σερί ήμουν στο χειρουργείο και πριν από λίγο βγήκα,
πήρα το αυτοκίνητο και σου το ‘φερα να το διορθώσεις.
Ο μηχανικός τον κοίταξε καλά και είπε:
«Βρε γιατρέ, να σου κάνω μια ερώτηση;»
«Και δεν την κάνεις;»
«Βλέπεις αυτή εδώ την μηχανή, την άνοιξα,
της άλλαξα μπιέλες, κυλίνδρους, πιστόνια, δακτυλίδια, βαλβίδες και όταν
τελειώσω το δέσιμο θα είναι καλύτερη από καινούργια. Κατά κάποιο τρόπο εγώ και
εσύ κάνουμε περίπου την ίδια δουλειά. Ε, δεν μπορώ να το καταλάβω! Πώς γίνεται
η αμοιβή μου να είναι ελάχιστη, ψίχουλα θα ‘λεγα, ενώ εσύ αμείβεσαι με τόσα
πολλά χρήματα;»
Ο γιατρός έμεινε για λίγο σκεφτικός και στο
τέλος γύρισε με ένα κρυφό χαμόγελο στο μηχανικό και του απάντησε:
«Για προσπάθησε να το κάνεις ενώ η μηχανή
δουλεύει!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου