Τρία αποσπάσματα από τα απομνημονεύματα του Στρατηγού Μακρυγιάννη

Οι διαφταρμένοι, δια να ρουφήξουν την πατρίδα κ᾿ εθνικά όλο συχνούς εφύλιους πολέμους έκαναν και φατρίες και είναι άλλος Άγγλος, άλλος Γάλλος κι άλλος Ρούσσος. Κι αυτό δεν σβένει από αυτούς. Δια να το σβέσετε, δια να στερεωθεί η πατρίδα, χρειάζεται δικαιοσύνη να ‘χετε και ᾿λικρίνεια και μ’ αυτό κάνετε συντρόφους της πατρίδος όλους τους αγωνιστάς.

Όποτε σας λένε οι ξένοι σας φίλοι ντύνεστε  (σ.σ. οι πολιτικοί) το πουκάμισο της αρετής κλαίτε την πατρίδα και τους αγωνιστάς καθώς κλαίγει η φώκια τον πνιμένον είναι τα δάκρυά της καυτερά, σαπίζει τον πνιμένον και κάθεται και τον τρώγει.

Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θερία πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε τρώνε από ‘μάς και μένει και μαγιά. Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν κι όταν κάνουν αυτείνη την απόφασιν, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν.