Τα τρία αγαλματάκια

Κάποτε, στο βασιλιά της Ινδίας Ακμπάρ, έστειλαν ως δώρο τρία μικρά αγαλματάκια ανθρώπων φτιαγμένα από χρυσό. Τα αγάλματα συνόδευε και μια επιστολή.

Η επιστολή έλεγε ότι το κάθε αγαλματάκι συμβόλιζε κάτι και ως εκ τούτου, εξαιτίας του συμβολισμού που το καθένα είχε, είχαν και διαφορετική τιμή. Παραξενεμένος ο βασιλιάς φώναξε τους συμβούλους του και τους διέταξε να βρουν τον συμβολισμό που είχε κάθε αγαλματάκι.

Για μεγάλο χρονικό διάστημα οι σοφοί μελετούσαν τα αγαλματάκια. Τα ζύγισαν, τα μέτρησαν, βρήκαν τον βαθμό του χρυσού που το καθένα εμπεριείχε, αλλά δεν κατάφεραν να βρουν ούτε εξωτερικές, ούτε εσωτερικές διαφορές.
Στο τέλος, όλοι οι σύμβουλοι αναγνώρισαν την αδυναμία τους να λύσουν το πρόβλημα.

Μόνο ο σοφός Μπιρμπάλ δεν εγκατέλειψε τις προσπάθειές του.

Τελικά, βρήκε κάτι πολύ μικροσκοπικές τρύπες στ’ αυτιά και των τριών αγαλματιδίων και βάζοντας ένα πολύ λεπτό χρυσό σύρμα στ’ αυτί του πρώτου αγαλματίδιου, το σύρμα βγήκε από το άλλο αυτί. Στο δεύτερο αγαλματάκι το σύρμα βγήκε από το στόμα, ενώ στο τρίτο από τον αφαλό.

Ο Μπιρμπάλ σκέφτηκε λίγο και μετά είπε: «Η λύση βρέθηκε.

Το πρώτο αγαλματάκι συμβολίζει τον άνθρωπο στο αυτί του οποίου μπαίνουν τα λόγια και από το άλλο βγαίνουν.

Το δεύτερο δείχνει τον άνθρωπο ο οποίος ακούει κάτι και αμέσως τρέχει να το πει σε άλλους, χωρίς να σκεφτεί για αυτά που άκουσε.

Το τρίτο δείχνει τον άνθρωπο που κρατάει αυτά που άκουσε και τα περνάει από την καρδιά του.

Άρα αυτό το αγαλματάκι είναι το πλέον πολύτιμο.