Κάποτε

Κ Α Π Ο Τ Ε	Σ Η Μ Ε Ρ Α
Ο χρόνος είχε τέσσερις εποχές.	Ο χρόνος έχει δύο εποχές.
Δουλεύαμε οκτώ ώρες.	Έχουμε χάσει το μέτρημα.
Είχαμε χρόνο να πάμε για καφέ με τους φίλους μας.	Τα λέμε μέσω MSN και Skype.
Είχαμε τις πόρτες των σπιτιών ανοικτές, όπως και τις καρδιές μας.	Κλειδαμπαρωνόμαστε, βάζουμε συναγερμούς και έχουμε και 5 - 6 λυκόσκυλα, για να μην αφήσουμε κανέναν να μας πλησιάσει. Είτε είναι καλός, είτε κακός.
Πίναμε νερό της βρύσης και ήμασταν μια χαρά.	Πίνουμε εμφιαλωμένο και αρρωσταίνουμε.
Παίζαμε με τους φίλους μας ποδόσφαιρο στις αλάνες.	Παίζουμε ποδόσφαιρο στο Playstation.
Είχαμε 2 τηλεοπτικά κανάλια και πάντα βρίσκαμε κάτι ενδιαφέρον να δούμε.	Έχουμε 100 κανάλια και δεν μας αρέσει κανένα πρόγραμμα.
Κυκλοφορούσαμε με ταπεινά αυτοκίνητα 1000 κυβικών και ήμασταν χαρούμενοι.	Κυκλοφορούμε με τζιπ 2000 κυβικών και στεναχωριόμαστε που δεν έχουμε τζιπ. 3000 κυβικών.
Είχαμε χρόνο για τον εαυτό μας.	Δεν έχουμε χρόνο για κανένα.
Η σκληρή δουλειά ήταν ιδανικό.	Είναι… κουταμάρα.
Λέγαμε καλημέρα σε ένα περαστικό και τον ρωτούσαμε για την τάδε οδό	Μας τα λέει ο Navigator.
Ζούσαμε σε σπίτι 65 τετραγωνικών και ήμασταν ευτυχισμένοι.	Ζούμε σε σπίτια 120 τετραγωνικών και δεν χωράμε μέσα.
Είχαμε χρόνο να κοιτάξουμε τον ουρανό, να δούμε το χρώμα του, να ακούσουμε το κελάιδισμα των πουλιών, να νιώσουμε την ευωδιά του βρεγμένου χώματος.	Τα βλέπουμε στην τηλεόραση.
Ζητάγαμε συγγνώμη από κοντά.	Το λέμε και με SMS.
Αγοράζαμε ένα παντελόνι και το είχαμε για δύο χρόνια.	Τώρα το έχουμε δύο μήνες και μετά παίρνουμε άλλο.
Τα περιοδικά έπαιρναν συνέντευξη από ανθρώπους σαν το Σεφέρη.	Παίρνουν από τον Καρβέλα.
Ξυπνάγαμε πρωί - πρωί την Κυριακή για να πάμε στην εκκλησία.	Δεν πάμε γιατί είναι μπανάλ και γιατί οι παπάδες γίνανε μεσίτες και επιχειρηματίες.
Μαζευόμασταν όλη η οικογένεια γύρω από το κυριακάτικο τραπέζι και αισθανόμασταν ενωμένοι και ευτυχισμένοι.	Έχει ο καθένας το δικό του δωμάτιο και δεν βρισκόμαστε μαζί στο τραπέζι ποτέ.
Οι τραγουδίστριες τραγουδούσαν με τη φωνή.	Τραγουδούν με κάτι άλλο.
Ντοκουμέντο ήταν μια επιστημονική ανακάλυψη.	Ντοκουμέντο είναι ένα ερασιτεχνικό βίντεο που δείχνει δύο οπαδούς ομάδων να ανοίγουν ο ένας το κεφάλι του άλλου.
Είχαμε το θάρρος και τη λεβεντιά να λέμε «Έκανα λάθος».	Λέμε «Αυτός φταίει».
Τα παιδιά έβλεπαν στην τηλεόραση κινούμενα σχέδια με τον Μίκυ Μάους, τον Σεραφίνο, τον Τιραμόλα.	Βλέπουν τους Power Rangers και τους Monsters με όπλα και χειροβομβίδες να σκοτώνουν και να ξεκοιλιάζουν τους κακούς.
Νοιαζόμασταν για το γείτονα.	Τσατιζόμαστε αν αγοράσει καλύτερη τηλεόραση από εμάς.
Ζούσαμε με ένα μισθό.	Ζούμε με τους μισθούς που ΘΑ πάρουμε.
Κάποτε περνάγαμε υπέροχα στο ταβερνάκι της γειτονιάς, με κρασάκι, τραγούδι και κουτσομπολιό.	Μιζεριάζουμε σε ακριβά εστιατόρια.
Τα δανεικά τα έδινε ο αδελφός.	Μας δανείζουν οι τράπεζες.
Δουλεύαμε για να ζήσουμε.	Ζούμε για να δουλεύουμε.
Δεν είχαμε φράγκο στην τσέπη, μα ήμασταν τόσο, μα τόσο αισιόδοξοι, ακόμη κι ευτυχισμένοι!	Έχουμε τα πάντα και τρωγόμαστε με τα ρούχα μας.

Αυτό το «Κάποτε», το έλεγαν ζωή..