Υπερασπίζοντας το λύκο από τα πρόβατα - Hans Magnus Enzensberger

Ο Hans Magnus Enzensberger είναι Γερμανός ποιητής, δημοσιογράφος και δοκιμιογράφος, μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της μεταπολεμικής γερμανικής σκέψης.

Γεννήθηκε στο Kaufbrauen της Βαυαρίας, στη Γερμανία, στις 11 του Νοεμβρίου του 1929.  Ο πατέρας του ήταν ταχυδρομικός υπάλληλος.  Σπούδασε Φιλολογία και Φιλοσοφία στα πανεπιστήμια του Erlangen, Freiburg και Αμβούργου στη Γερμανία και στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης στο Παρίσι. Πήρε το διδακτορικό του το 1955 με μια διατριβή για την ποίηση του Clemens Brentano. Μετά τις σπουδές του εργάστηκε ως δημοσιογράφος στο ραδιόφωνο της Στουτγάρδης, ενώ το 1965 ίδρυσε το περιοδικό «Kursbuch» κι αργότερα τη λογοτεχνική συλλογή «Die Andere Bibliothek» (Η Άλλη Βιβλιοθήκη).

Έζησε στη Νορβηγία, την Ιταλία, τις ΗΠΑ, το Μεξικό, την Κούβα, συν, φυσικά, τη Γερμανία. Ο Enzensberger άρχισε τη λογοτεχνική σταδιοδρομία του το 1957 με τη δημοσίευση της ποιητικής του συλλογής «Άμυνας Λύκοι».  Στη συνέχεια, έγραψε πολλά κείμενα κοινωνιολογικά, πολιτικά, αμφιλεγόμενα μυθιστορήματα και δοκίμια. Το 1963 έλαβε το βραβείο λογοτεχνίας «Georg Büchner».

Μεταξύ του 1965 και του 1975 ανήκε στην Ομάδα 47, μια ένωση συγγραφέων με σκοπό την αναβίωση της γερμανικής γλώσσας και λογοτεχνίας, μετά την τραγική παρένθεση της ναζιστικής περιόδου και του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς και τη διάδοση μιας νέας δημοκρατικής γερμανικής κουλτούρας.

Το ενδιαφέρον του για την ισπανική κουλτούρα ήταν μια σταθερά της ζωής του, η οποία σε συνδυασμό με τη μαεστρία του στην ισπανική γλώσσα τον οδήγησε να προωθήσει τα έργα ισπανόφωνων συγγραφέων στη χώρα του, μεταξύ άλλων και μέσω της μετάφρασης των ποιητών Cesar Vallejo και Rafael Alberti. Το μυθιστόρημα «Η ζωή και ο θάνατος του Buenaventura Durruti» αντικατοπτρίζει εύγλωττα τις γνώσεις του για τον ισπανικό Εμφύλιο, ενώ πολυάριθμα άρθρα του που έχουν μεταφραστεί και δημοσιευτεί σε πολλά ισπανικά μέσα ενημέρωσης. Σχεδόν όλο το έργο του έχει μεταφραστεί στα καστιλιάνικα, από τον εκδοτικό οίκο «Anagram». Το 2002 τιμήθηκε με το Χρυσό Μετάλλιο της ισπανικής διεπιστημονικής οργάνωσης «Circulo de Bellas Artes» και της επίσης ισπανικής οργάνωσης «Fundación Príncipe de Asturias» για την Επικοινωνία και τις Ανθρωπιστικές Επιστήμες. Στο 2009 έλαβε το μετάλλιο του «Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων».

Μήπως θα φάει το γεράκι μη με λησμόνει;
Τι ζητάτε απ’ το τσακάλι, ν’ αλλάξει δέρμα;
Κι απ’ το λύκο; Μήπως να ξεριζώσει μονάχος τα δόντια του;
Τι δε σας πάει με τις πολιτικές δονήσεις και τους πάπες;
Και τι κοιτάτε έτσι χαζά στην ψευδολόγα οθόνη;
Λοιπόν ποιος ράβει του στρατηγού το παντελόνι, το αιμάτινο σιρίτι;
Ποιος μπρος στον τοκογλύφο ανοίγει το πουγκί του;
Ποιος κρεμάει περήφανα το τσίγκινο παράσημο
πάνω απ’ τον αφαλό που γουργουρίζει;
Ποιος παίρνει φιλοδώρημα, αργύρια, χρήμα για να λουφάξει;
Ποιος τους χειροκροτεί λοιπόν;
Ποιος τους απονέμει τα παράσημα, ποιος χαίρεται το ψέμα;
Σταθείτε μπρος στον καθρέφτη:
Δειλοί, τρέμετε στην προσπάθεια της αλήθειας
Τη μάθηση απωθείτε, τη σκέψη εμπιστευόμενοι στους λύκους,
Της μύτης ο χαλκάς, το πιο ακριβό σας κόσμημα,
Καμία πλάνη αρκετά χαζή, καμιά κατηγορία αρκετά φτηνή,
Κανείς εκβιασμός δεν είναι αρκετά σκληρός για σας.
Πρόβατα εσείς, είναι, συγκρίνοντας με σας, αδέλφια σας οι κόρακες:
Βγάζει ο ένας το μάτι του αλλουνού.
Αδελφοσύνη επικρατεί ανάμεσα στους λύκους: πηγαίνουν σε κοπάδι.
Ας είναι δοξασμένοι οι ληστές: εσείς που προκαλείτε το βιασμό
ρίχνεστε στο τεμπέλικο κρεβάτι της υποταγής,
ακόμη κι όταν κλαψουρίζετε είσαστε ψεύτες. Θέλετε να ξεσκιστείτε.

Εσείς δεν πρόκειται ν’ αλλάξετε τον κόσμο.