Σε ένα
δημοτικό σχολείο κάπου στην Αθήνα, την πρώτη μέρα της νέας σχολικής χρονιάς η
δασκάλα παίρνει παρουσίες:
«Χακίμ Καζάλ
αλ Νταρουί;»
«Παρών».
«Χασάν Ντομάν Ντα
Σαρουί;»
«Παρών».
«Γιόν Κιμ Λι Γκόνγκ;»
«Παρών».
«Σουλεϊμάν Αλή
Ζαουάχρι;»
«Παρών».
«Χατζή Λαζά Ρούμιχ Αλής;»
«Χατζή Λαζά Ρούμιχ Αλής;»
Τίποτα.
«Χατζή Λαζά Ρούμιχ Αλής;» επαναλαμβάνει η δασκάλα.
«Χατζή Λαζά Ρούμιχ Αλής;» επαναλαμβάνει η δασκάλα.
Πάλι τίποτα.
Εκεί που
ετοιμάζεται να σημειώσει απουσία η δασκάλα βλέπει δειλά δειλά ένα παιδάκι να
σηκώνει το χέρι του από την τελευταία σειρά.....
«Κυρία, μάλλον
εγώ είμαι αυτός, αλλά το όνομά μου δεν διαβάζεται έτσι...
Χατζηλαζάρου Μιχάλη με λένε…
Χατζηλαζάρου Μιχάλη με λένε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου