ΩΡΑ...

Τετάρτη 4 Φεβρουαρίου 2015

Όταν οι Έλληνες ήταν μετανάστες 2


Αυτήν την φωτογραφία την χαρίζουμε στους σεβαστούς μας γονείς, αδέρφια και στο αγαπημένο μας παιδί μας Χριστάκη. Να μας δείτε που βρισκόμαστε μακριά και δεν μας βλέπετε και γι’ αυτό στέλνουμε αυτή τη φωτογραφία, να ξεπονέσετε. Αλλά δεν θα σας μιλήσουν γιατί είναι χαρτί και δεν μιλάνε. Μόνο ο ίσκιος μας είναι κολλημένος.

Φωτογραφία μου εκεί που θα πας
δεν θέλω να δακρύσεις
μια χάρη μόνο σου ζητώ
όλους να τους φιλήσεις.

Τα ξενιτεμένα παιδιά σας
Παναγιώτης και Μαριγούλα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου