Παροιμίες (Γη)

 

Γ η

Αλί από κείνονε που τονε κλείνει η γης.
Αν βρέξει ο Απρίλης δυο νερά κι ο Μάης άλλο ένα, χαρά σε κείνο το γεωργό που ‘χει στη γη σπαρμένα.
Αν βρέξει ο Οκτώβρης και χορτάσει η γη, πούλησ’ το σιτάρι σου και αγόρασε βόδια.

Αν δεν χορτάσει ο Οκτώβρης τη γη, πούλησ’ τα βόδια σου και ‘γόρασε σιτάρι.

Άνοιξε η γης και τον κατάπιε.

Απ’ την κοιλιά της μάνας του στης γης το μαύρο χώμα.

Γαίαν έχοι ελαφράν.

Γαία πυρί μιχθήτω.

Έγινε γης Μαδιάμ.

Έδωσε γη και ύδωρ.

Εύρεμα της γης, χάρισμα της ψυχής.

Η γη καλεί το σώμα μας κι ο ουρανός την ψυχή μας.

Η γη καταποντίζεται κι η Μάρω καθρεφτίζεται.

Ο Θεός, όσο κι αν βρέχει, πάντα η γη θα είναι διψασμένη.

Όποιος γελάει τη γη κι η γης τόνε γελάει.

Όπου γης και πατρίς.

Όσα βρέχει ο Θεός, τόσα καταπίνει η γη.

Το γύρευε στον ουρανό και το βρήκε στη γη.

Τότε μοι χάνοι ευρεία χθων.