Παροιμίες (Βρώμα - Βρωμιά)

Βρώμα - Βρωμιά

Άδης στον άδη και βρωμάει και τυρίλιας.
Ακόμα βρωμάει το γάλα στο στόμα του.

Αλάτισε τον κώλο σου και ρώτα τι βρωμάει.

Αν δεν ήταν οι βρωμιές δεν θα πουλούσαν το σαπούνι.
Bρώμα και δυσωδία.

Βρωμά κι ο Οβριός κι η τύχη του, βρωμούν και τα καλά του.

Βρωμάει το στόμα του από την πείνα.

Βρωμάν’ τα χνώτα του από την πείνα.

Βρωμείς και συ κι ατός σου, βρωμεί κι αθότυρός σου.

Βρωμερό νερό κι ανάλατες λαψάνες.

Είπ’ η χέζου τ’ς κατούρους: παρέκεια! Μ’ βρωμάς...

Η πορδή αν δε βρωμίσει, δε λογιέται πορδή.

Καθάριο νερό δε βγαίνει από βρώμικη πηγή.

Καθένας τη βρώμα του δε τη σιχαίνεται.

Λίγη βρωμιά, μαγαρίζει πολύ φαΐ.

Μια μικρή βρωμιά βρωμίζει όλο το φαγητό.

Μπαγιάτικα λόγια, βρώμικο φαΐ.

Ξινό κρασί, βρώμικο ψάρι.

Ο μουσαφίρης και το ψάρι την τρίτη μέρα βρωμάει.

Όποιος περπατάει μοσχοβολάει, κι όποιος κάθεται βρωμάει.

Όταν ανακατώσεις τα σκατά, βρωμάνε.

Πέρυσι έκλασε ο λαγός φέτος βρώμισε.

Πέρυσι ψόφησε ο λαγός και φέτος ήρθε η βρώμα.

Στον καθένα η βρώμα του δεν βρωμάει.

Τ’ ακίνητο νερό βρωμάει.

Τα ξένα πόδια βρωμάνε.

Τη βρώμα του καθένας τη βαστάει.

Το ψάρι βρωμάει απ’ το κεφάλι.

Χεσμένος κώλος όπου κι αν πάει βρωμάει.