Ο Χίτλερ είχε σώσει Εβραίους!

Μια εκπληκτική επιστολή που στάλθηκε στην Gestapo και το δικαστήριο του Düsseldorf από το διοικητή των SS Heinrich Luitpold Himmler, στις 27 Αυγούστου του 1940, αποκαλύπτει πως ο Ναζί δικτάτορας Αdolf Ηitler επιθυμούσε να διασώσει έναν Εβραίο την περίοδο του Ολοκαυτώματος, εμποδίζοντας τη μεταφορά του σε στρατόπεδο θανάτου.  

Στο αρχείο που τηρείται για την Gestapo στο Düsseldorf περιλαμβάνεται η επιστολή αυτή του Himmler, με την οποία ο ηγέτης των SS δίνει οδηγίες προκειμένου να χορηγηθεί στον Ernst Hess «αρωγή και προστασία συμφώνως με τις επιθυμίες του Φύρερ».

Μάλιστα ο Himmler φρόντισε να ενημερώσει όλες τις εμπλεκόμενες υπηρεσίες του ναζιστικού καθεστώτος, ότι ο Hess δεν έπρεπε να πειραχθεί ή να ενοχληθεί με κανένα τρόπο.

Το πρόσωπο που έπρεπε να  προστατευτεί ήταν ο Ernst Hess, ένας δικαστής από την περιοχή του Düsseldorf, για τον οποίο ο Αdolf Ηitler διέταξε να μην «διωχθεί ή απελαθεί», διότι είχε διατελέσει διοικητής του στα χαρακώματα κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.

Περίπου έξι εκατομμύρια Εβραίοι - συμπεριλαμβανομένης της αδελφής του Hess, Bertha - υπολογίζεται ότι εξοντώθηκαν κατά το Ολοκαύτωμα. Ωστόσο ο δικτάτορας ανακάλεσε τις μνήμες του από τα μέτωπα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου όπου υπηρέτησε ως δεκανέας και για αυτό δεν ήθελε να κυνηγηθούν όσοι υπηρέτησαν στο διάστημα 1914-1918.

Λίγο αργότερα ο Ηitler θα αθετήσει τη συμφωνία περί προστασίας των απομάχων, αλλά αυτό δεν ίσχυσε για τον Ernst Hess ο οποίος παρέμεινε - άθελά του - υπό την προστασία του δικτάτορα.

Την αποκάλυψη του εγγράφου έκανε η τριμηνιαία εφημερίδα «Jewish Voice of Germany», στην οποία μίλησε η 86χρονη σήμερα κόρη του Hess, Ursula, και εξήγησε πώς ο Ηitler προστάτεψε τον πατέρα της από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η ιστορικός Susanne Mauss, η οποία βρήκε το γράμμα του Himmler, δήλωσε στο Associated Press ότι η αυθεντικότητα της επιστολής ενισχύεται και από άλλα έγγραφα.

«Είναι ένα σπουδαίο ντοκουμέντο» υποστήριξε η Susanne Mauss. «Υπήρχαν πάντα φήμες, αλλά αυτή είναι η πρώτη γραπτή αναφορά για προστασία κάποιου ατόμου από τον ίδιο τον Ηitler».

Ο Tomas Webbedeber, ιστορικός στο Πανεπιστήμιο του Aberdeen στη Σκωτία, που έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με την εποχή των Ναζί, δήλωσε ότι η επιστολή είναι γνήσια καθώς τα στρατιωτικά αρχεία έδειξαν ότι ο Hess και ο Ηitler είχαν πράγματι υπηρετήσει στην ίδια μονάδα καθώς και ότι και οι δύο τραυματίστηκαν κατά τη διάρκεια της μάχης του Somme. 

Αλλά προειδοποίησε ότι η διάταξη του γράμματος και ιδιαίτερα η φράση «να μην ενοχληθεί καθ’ οιονδήποτε τρόπο» δεν μπορεί να προέρχεται απευθείας από τον Ηitler, αλλά μάλλον από κάποιον που πίστευε ότι αυτή θα ήταν η επιθυμία του ναζιστή ηγέτη του.

«Ωστόσο δεν μπορούμε να αποκλείσουμε εντελώς ότι ο Ηitler παρενέβη (για λογαριασμό της Hess). Ξέρουμε ότι ο Ηitler ήταν πολύ κοντά στους βετεράνους του συντάγματός του», συνέχισε ο ιστορικός. 

Η έρευνα για τον Ernst Moritz Hess κατέδειξε ότι τελικά δεν ήταν ο μόνος Εβραίος για τον οποίο ο Αdolf Ηitler είχε επιδείξει προσωπικό ενδιαφέρον για να προστατευτεί. Την ίδια προστασία ο Ναζί δικτάτορας χορηγούσε και στον οικογενειακό γιατρό του, Eduard Bloch, που ζούσε στην Αυστρία.

Ο Ernst Moritz Hess γεννήθηκε το 1890 στο Gelsenkirchen και εντάχθηκε στο πεζικό της Βαυαρίας ως αξιωματικός κατά την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, υπηρετώντας στο ίδιο τάγμα με τον Αdolf Ηitler στο μέτωπο της Φλάνδρας μέχρι το 1918.

Κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πολέμου, ο Hess τραυματίστηκε σοβαρά τον Οκτώβριο του 1914 και πάλι δύο χρόνια αργότερα, τον Οκτώβριο του 1916. Το καλοκαίρι του ίδιου έτους, έγινε προσωρινά διοικητής του λόχου στον οποίο ήταν ο Ηitler. Το 1918, προήχθη σε υπολοχαγό και παρασημοφορήθηκε με τον Σιδηρούν Σταυρό 1ης και 2ης Τάξης.

Σύμφωνα με την κόρη του Hess, ο πατέρας της περιέγραφε τον Ηitler ως ένα εξαιρετικά μοναχικό άτομο, ο οποίος δεν μιλούσε σε κανέναν και ήταν ιδιαίτερα κρυψίνους. Μάλιστα, πολλοί στρατιώτες από το τάγμα του δεν τον θυμόντουσαν καν!
Αυτή η περιγραφή ταιριάζει με τη γενικότερη εικόνα του «απροσάρμοστου» Ηitler ο οποίος δεν έδειχνε κανένα ενδιαφέρον για τις γυναίκες, το ποτό και τη συντροφικότητα.
Αντίθετα ο Hess είχε σχηματίσει μακροχρόνιες φιλίες μέσα στο στράτευμα και μάλιστα με ανθρώπους όπως ο Fritz Wiedemann ο οποίος χρημάτισε υπασπιστής του Φύρερ από το 1934 μέχρι το 1939 και μέσω αυτού και με τον Hans Heinrich Lammers, επικεφαλής της Καγκελαρίας του Ράιχ.

Παρά το γεγονός ότι ο ίδιος βαπτίσθηκε Προτεστάντης, η μητέρα του ήταν εβραϊκής καταγωγής και συνεπώς ο ίδιος θεωρούνταν «καθαρόαιμος Εβραίος» βάσει των φυλετικών νόμων της Νυρεμβέργης. Έτσι αναγκάσθηκε το 1936 να εγκαταλείψει την εργασία του ως δικαστής στην περιοχή του Düsseldorf, ενώ η οικογένειά του τον είδε να ξυλοκοπείται έξω από το σπίτι του από ομάδα ναζιστών.

Τον Οκτώβριο του 1937, ο Hess μετακόμισε με την οικογένειά του στο Bolzano της Ιταλίας. Νωρίτερα είχε υποβάλλει αίτημα προς τον Ηitler ζητώντας να εξαιρεθεί τόσο αυτός όσο και η κόρη του από τη ρατσιστική νομοθεσία κατά των Εβραίων.

Στην επιστολή του ο Hess ανάφερε ότι: «για μας, είναι ένα είδος πνευματικού θανάτου να στιγματιζόμαστε ως Εβραίοι και να εκτιθέμεθα σε γενική περιφρόνηση». Παρά το γεγονός ότι ο Ηitler απέρριψε την αίτηση το 1936, έκανε δεκτό το αίτημά του να μεταφερθεί η σύνταξή του στην Ιταλία το 1937.

Μάλιστα λίγο αργότερα απάλλαξε τον Hess από την υποχρέωση να φέρει το όνομα «Ισραήλ», που ήταν υποχρεωτικό για τους Εβραίους από τον Ιανουάριο του 1939.

Η κυβέρνηση του Mussolini εξανάγκασε τον Hess να επιστρέψει στη Γερμανία το 1939 και έτσι με την ελπίδα ότι οι διασυνδέσεις του με ισχυρούς άνδρες κοντά στον Ηitler θα τον κρατήσει ασφαλή, μετακόμισε με την οικογένειά του στο απομακρυσμένο χωριό Unterwössen Traunstein της Βαυαρίας στα μέσα του 1940. Παράλληλα κατάφερε να εξασφαλίσει και ένα αντίγραφο της επιστολής του Himmler προς το δικαστήριο και τη Gestapo του Düsseldorf.

Όμως, στα τέλη Ιουνίου του 1941, ο Hess κλήθηκε να εμφανιστεί στο «Γραφείο Αρειανοποίησης» στο Μόναχο. Όταν υπέβαλε την επιστολή προστασίας στο στέλεχος των SS Franz Richard Mugler, το έγγραφο του αφαιρέθηκε και ο Hess ενημερώθηκε ότι η εντολή προστασίας είχε ανακληθεί το Μάιο του 1941, και ότι ήταν πλέον «ένας Εβραίος, όπως οποιοσδήποτε άλλος».

Η οικογένεια Hess δεν είδε ποτέ ξανά το πρωτότυπο της επιστολής. Οι συνεχείς αναφορές απέβησαν μάταιες, ενώ ακόμη και οι δεσμοί με τον Fritz Wiedemann και τον Hans Heinrich Lammers δεν ήταν πλέον αρκετοί αφού ο υπασπιστής είχε πέσει πλέον στη δυσμένεια του Ηitler.

Σε πολύ λίγο χρόνο, ο Hess βρέθηκε στο Milbertshofen, ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης για τους Εβραίους κοντά στο Μόναχο. Εκεί δούλευε σε καταναγκαστικά έργα και έμενε κανονικά στα σπίτια που προορίζονταν για τους Εβραίους. Το μόνο πράγμα που τον προστάτευε και του εξασφάλιζε μια «προνομιακή θέση» ήταν ο γάμος του με την Margaret Hess.

Τελικώς ο Hess επέζησε του πολέμου. Από το 1949 μέχρι το 1955, υπηρέτησε ως Πρόεδρος της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Αρχής Σιδηροδρόμων στη Frankfurt am Main. Όμως, η αδελφή του Bertha συνελήφθη στο Düsseldorf και δηλητηριάστηκε με αέρια στο Auschwitz, πιστεύοντας λανθασμένα ότι η προστασία που παρέχεται στον αδελφό της θα επεκταθεί και σ’ αυτήν.

Μετά την παραλαβή του Μεγαλόσταυρου του Τάγματος της Αξίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, στον Hess απονεμήθηκε τιμητική πλακέτα από την πόλη της Frankfurt am Main το 1970, όπου και άφησε την τελευταία του πνοή στις 14 Σεπτεμβρίου 1983, σε ηλικία 93 ετών.