Ο Κύπριος Γρηγόρης Αυξεντίου υπήρξε ήρωας της Ε.Ο.Κ.Α. Β΄, στην προσπάθεια των Κυπρίων να αποτινάξουν τον Αγγλικό ζυγό. Αποτέλεσε πραγματικό εφιάλτη για τους κατακτητές Άγγλους, οι οποίοι δεν άφηναν μέρος στο οποίο να μην ψάξουν για τον ήρωα, χωρίς ωστόσο αποτελέσματα. Η συνεχής δράση του και ο ηρωισμός του επέφεραν το θαυμασμό φίλων και εχθρών, ακόμη κι αυτών των Άγγλων που τον καταζητούσαν. Χαρακτηριστική είναι η φράση που είπε στον πατέρα του ήρωα ένας Άγγλος αξιωματικός, απ’ αυτούς που έκαναν συχνά αιφνιδιαστικές έρευνες στο πατρικό σπίτι του Γρηγόρη, παίρνοντάς τον παράμερα, για να μην ακουστεί απ’ τους στρατιώτες του:
«Σαν στρατιωτικός θέλω νά συλλάβω το γιο σου. Σαν άνθρωπος σε συγχαίρω για το γιο που ανάθρεψες!»
Ο Γρηγόρης Αυξεντίου τελικά, προδομένος από έναν παλιό του σύντροφο, κλείστηκε σε μια σπηλιά, κοντά στη Μονή Μαχαιρά και αντιμετώπισε ηρωικά τους Άγγλους που τον πολιόρκησαν, για μια ολόκληρη μέρα. Στο τέλος, οι Άγγλοι άδειασαν πολλά βαρέλια πετρέλαιο στη σπηλιά και έβαλαν φωτιά, καίγοντας τον ήρωα.
Το πτώμα του οδηγήθηκε στο νεκροτομείο Λευκωσίας και ο πατέρας του Πιερής Αυξεντίου, κλήθηκε από τους Άγγλους να αναγνωρίσει το καμένο σώμα του γιου του. Βλέποντας το νεκρό καμένο σώμα ο Πιερής Αυξεντίου δεν είπε τίποτα. Μόνο ένα χαμόγελο, απ’ τη μια άκρη του προσώπου του ως την άλλη, άνθισε στο πρόσωπό του. Οι Άγγλοι ταράχτηκαν. Άρχισαν να αναρωτιούνται, αν ο νεκρός ήταν όντως ο «αετός του Μαχαιρά». Ο γερο Πιερής χαμογελούσε ακόμα όταν βγήκε απ’ το νεκροτομείο. Όταν απομακρύνθηκε αρκετά απ’ το κτήριο, ξέσπασε σε κλάματα…
Αργότερα, όταν φίλοι και συγγενείς τον ρώτησαν αν αναγνώρισε στο καμένο πτώμα το γιο του και αν ναι, γιατί το έκανε αυτό, απάντησε:
«Ο Γρηγόρης είναι, αλλά να μην μας δούνε αυτά τα σκυλιά να κλαίμε…».
Η μάνα του Γρηγόρη Αυξεντίου, Αντωνού Γρηγορά, όταν έμαθε τα θλιβερά νέα, είπε με όσο σθένος της είχε απομείνει: «Είμαι περήφανη για το γιο μου. Κάλλιο μια χούφτα τιμημένη στάχτη, παρά γονατισμένος ο λεβέντης μου. Χαλάλι για την πατρίδα». Κι αφού κάθισε σε μια καρέκλα, συνέχισε: «Και τώρα θα κάνω το καθήκον μου…» κι άρχισε να κλαίει τον γιο της…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου