Η γυναίκα του Μάρτη – μύθος πρώτος

Ο άστατος καιρός του Μαρτίου με τις λιακάδες και τις ξαφνικές μπόρες προβλημάτισε από πολύ παλιά τους ανθρώπους. Στην προσπάθειά τους να εξηγήσουν τις απότομες καιρικές μεταβολές επινόησαν μια σειρά από μύθους, στους οποίους πρωταγωνιστικό ρόλο έχει συνήθως η γυναίκα του Μάρτη. Ας δούμε μερικούς απ’ τους μύθους αυτούς:

Ένας μύθος λέει πως αφού παντρεύτηκαν όλοι οι μήνες, ήρθε και για το Μάρτη ο καιρός να παντρευτεί.

Την κοπέλα που αγάπησε την είδε μια μέρα στο παραθύρι της που καθόταν και κένταγε. Όπως ήταν καθισμένη, φαινόταν το πλάι του προσώπου της, το προφίλ, και ήταν μια κούκλα. Ο Μάρτης τη ζήτησε από τους γονείς της και εκείνοι δέχτηκαν.

Ήρθε η μέρα του γάμου και η νύφη έφτασε στην εκκλησία ντυμένη με το πανέμορφο άσπρο νυφικό της και κουκουλωμένη με τα τούλια του πέπλου της. Έγινε κι ο γάμος και ύστερα γλέντησαν όλοι με την ψυχή τους, νιόπαντροι και καλεσμένοι.

Το βράδυ στη νυφική κάμαρα, όταν η νύφη έβγαλε το πέπλο μόνο που δεν έπαθε συγκοπή ο Μάρτης. Από το ένα πλάι του προσώπου της η γυναίκα του ήταν πανέμορφη σαν νεράιδα, ενώ από το άλλο το πρόσωπό της ήταν πολύ άσχημο γεμάτο σημάδια και ουλές. Όπως έμαθε αργότερα, όταν ήταν μικρή είχε πέσει στη φωτιά, στο τζάκι και κάηκε το πρόσωπό της από τη μια μεριά.
Έτσι όταν ο Μάρτης βλέπει τη γυναίκα του από τη μεριά που είναι όμορφη χαίρεται η καρδιά του, χαμογελάει και γεμίζει η πλάση λιακάδα. Όταν όμως τη βλέπει από τη μεριά που είναι άσχημη στεναχωριέται, συννεφιάζει, βρέχει ασταμάτητα και ξεπαγιάζει τον κοσμάκη.

Ο μύθος λέει πως ο Μάρτης αγαπάει πολύ τη γυναίκα του και δεν πρόκειται να τη χωρίσει. Πρέπει να το πάρουμε απόφαση πως κάθε χρόνο ο Μάρτης θα είναι ο ίδιος, πότε θα κλαίει και πότε θα γελάει…