Ο Χάρος έκατσε ψηλά και τραγουδεί πανώρια,
λέει τραγούδια τσι χαράς και περισσοκαυχάται.
«Για ιδέ σπίθιαν τα ρήμαξα κι αυλές αράχνιασά τσι,
και αδέρφια που ξεχώρισα, που ‘σαν αγαπημένα,
κι οι στράτες καμαρώναν τα κι ο κόσμος έτρεμέν τα.
Χώρισα μάνες ‘πο παιδιά, παιδιά ‘πού τσι μανάδες,
εχώρισα κι αντρόγυνα που ‘σαν αγαπημένα».
λέει τραγούδια τσι χαράς και περισσοκαυχάται.
«Για ιδέ σπίθιαν τα ρήμαξα κι αυλές αράχνιασά τσι,
και αδέρφια που ξεχώρισα, που ‘σαν αγαπημένα,
κι οι στράτες καμαρώναν τα κι ο κόσμος έτρεμέν τα.
Χώρισα μάνες ‘πο παιδιά, παιδιά ‘πού τσι μανάδες,
εχώρισα κι αντρόγυνα που ‘σαν αγαπημένα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου