Η ομορφιά του ψέματος

Μια μέρα ένας ξυλοκόπος εκεί που πελεκούσε ένα κορμό δίπλα σ’ ένα ποτάμι, του φεύγει το τσεκούρι και πέφτει μέσα στο θολό νερό. Η ζημιά ήταν μεγάλη. Τον είχαν πάρει σχεδόν τα κλάματα, όταν εμφανίζεται ο Χριστός και τον ρωτάει γιατί κλαίει. Ο ξυλοκόπος του λέει για το τσεκούρι, ο Χριστός βουτάει στο ποτάμι και, όταν ξαναεμφανίζεται, κρατάει ένα χρυσό τσεκούρι.

- Αυτό είναι το τσεκούρι σου; ρωτάει τον ξυλοκόπο.

- Όχι! απαντά ο ξυλοκόπος.

Ο Χριστός ξαναβουτάει και εμφανίζεται με ένα ασημένιο τσεκούρι.

- Αυτό είναι το τσεκούρι σου; ρωτάει.

- Όχι! λέει πάλι ο ξυλοκόπος.

Τρίτη βουτιά ο Χριστός και βγαίνει με ένα σιδερένιο τσεκούρι:

- Μήπως, αυτό είναι το τσεκούρι σου;

- Ναι!

Ο Χριστός χάρηκε για την τιμιότητα του ξυλοκόπου και του χάρισε και τα άλλα δυο πολύτιμα τσεκούρια. Ο ξυλοκόπος γύρισε σπίτι του καταευχαριστημένος...

Μετά από καιρό, καθώς έκαναν βόλτα με τη γυναίκα του στην άκρη του ποταμού, η γυναίκα δεν προσέχει και γλιστρά στο ποτάμι. Ο ξυλοκόπος, που δεν ήξερε μπάνιο, το ‘ριξε στο κλάμα, οπότε να σου πάλι ο Χριστός:

- Γιατί κλαις;

- Χριστέ μου, η γυναίκα μου έπεσε μέσα στο ποτάμι!

Ο Χριστός βουτάει στο ποτάμι και βγαίνει με την Κλόντια Σίφερ.

- Αυτή είναι η γυναίκα σου;

- Ναι! φώναξε ο ξυλοκόπος.

Ο Χριστός έγινε έξαλλος.

- Τι λες, ρε αρχιψεύταρε;

- Συγχώρεσέ με Χριστέ μου, πρόκειται για παρανόηση... Αν έλεγα «όχι» στην Κλόντια Σίφερ, μετά θα μου έβγαζες τη Μόνικα Μπελούτσι και αν έλεγα «όχι» και σ’ αυτήν, μετά θα μου έβγαζες τη γυναίκα μου. Εγώ θα έλεγα «ναι» και θα μου τις έδινες και τις τρεις, αλλά εγώ είμαι ένας φτωχός ξυλοκόπος, πώς να τις συντηρώ τρεις γυναίκες; Γι’ αυτό είπα «ναι»!

Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας;

Όποτε ένας άντρας λέει ψέματα, το κάνει για κάποιο σοβαρό και αξιοπρεπή λόγο.