Παροιμίες (Αμαρτία - Αμαρτωλοί)

Αμαρτία εξομολογημένη δεν είναι αμαρτία.

Αμαρτία ξομολογημένη και μισοσυχωρεμένη.

Αμαρτίες γονέων παιδεύουν τέκνα.

Αμαρτίες θα είχαμε, άντρα, και με πήρες και σε πήρα.

Αμαρτίες που είχαμε, άντρα, όλοι πνίγηκαν κι εσύ ήρθες.

Αμαρτίες πού έχεις, άντρα, ή εγώ να χήρευα ή εσύ να πέθαινες.

Αμαρτωλών Κύριος ουκ εισακούει.

Ασθενής και οδοιπόρος αμαρτίαν ουκ έχει.

Η αμαρτία γεννά θάνατο.

Ρεφενίζοντας και μη αμαρτάνοντας.

Στων αμαρτωλών τη χώρα άδικος κριτής δικάζει.

Στων αμαρτωλών τη χώρα Μαντσουράνης  ‘πίσκοπος (Μεσσηνιακή πα­ροιμία).

Στων αμαρτωλών τη χώρα το μαγιάπριλο χιονίζει.

Στων αμαρτωλών τη χώρα το Μάη μήνα βρέχει.

Το αμαρτάνειν ανθρώπινον.

Το δις εξ’ αμαρτείν ουκ ανδρός σοφού.