Αργός χορός

Έχεις σταματήσει ποτέ να κοιτάξεις τα παιδιά που παίζουν;

Ή να ακούσεις τον ήχο της βροχής που πέφτει στη γη;

Ή να κοιτάξεις την τρελή κούρσα μιας  πεταλούδας;

Ή να παρατηρήσεις τον ήλιο που χάνεται μέσα στη νύχτα;

Χαμήλωσε ταχύτητα. Μην χορεύεις τόσο γρήγορα.

Ο χρόνος είναι λίγος.

Η μουσική δε θα διαρκέσει για πάντα.

Περνάς κάθε σου μέρα στα γρήγορα;

Όταν ρωτάς κάποιον «τι κάνεις»

ακούς ποτέ σου την απάντηση;

Στο τέλος της ημέρας

ξαπλώνεις στο κρεβάτι σου

με χιλιάδες σκέψεις στο μυαλό σου;

Καλά θα κάνεις να κόψεις ταχύτητα.

Μη χορεύεις τόσο γρήγορα.

Ο χρόνος είναι λίγος.

Η μουσική δε θα διαρκέσει για πάντα.

Είπες ποτέ στο παιδί σου

«θα το κάνουμε αύριο»

χωρίς να προσέξεις μέσα στη βιασύνη σου

την απογοήτευσή του;

Έχεις χάσει ποτέ σου

έναν καλό φίλο

μόνο και μόνο επειδή δεν έβρισκες το χρόνο

να του τηλεφωνήσεις;

Καλά θα κάνεις να κόψεις ταχύτητα.

Μη χορεύεις τόσο γρήγορα.

Ο χρόνος είναι λίγος.

Η μουσική δε θα διαρκέσει για πάντα.

Όταν αγχώνεσαι και τρέχεις όλη τη μέρα

Είναι σα να έχεις ένα δώρο που δεν το άνοιξες ποτέ…

Και που το πέταξες.

Η ζωή δεν είναι μια κούρσα ταχύτητας.

Ζήσε χαλαρά.

Άκου τη μουσική.

Αυτό το ποίημα γράφτηκε από μια έφηβη που πάσχει από καρκίνο. Μ’ αυτό ήθελε να πει σε όλους τους ανθρώπους να  ζήσουν τη ζωή τους στο έπακρο, αφού αυτή δε θα μπορέσει να το κάνει.