Στα πολύ παλιά χρόνια ο Μάρτης ήταν ο πρώτος μήνας του έτους. Μια κατεργαριά όμως που έκαμε σε βάρος των άλλων μηνών που ήταν τ’ αδέλφια του στάθηκε η αιτία για να του πάρει την πρωτοκαθεδρία ο Γενάρης.
Στο σπίτι του γέρου χρόνου είχαν μαζευτεί οι δώδεκα μήνες. Ήταν μεσημέρι και ο Ιανουάριος είπε:
- Δε φτιάχνουμε κρασί σ’ ένα βαρέλι, ώστε να μπορούμε να πίνουμε κάθε φορά που μας έρχεται η όρεξη;
- Ναι, ναι, είπαν όλοι με ένα στόμα.
Έτσι και έγινε. Έριξαν στο βαρέλι το μούστο και περίμεναν να ζυμωθεί και να γίνει κρασί. Όταν λοιπόν ζυμώθηκε ο μούστος και έγινε το κρασί, ο Μάρτης, που του άρεσαν πολύ οι φάρσες, σκέφτηκε να σκαρώσει μια στους αδερφούς του.
Το βαρέλι είχε δώδεκα κάθετες τρύπες που κατέληγαν σε πίρους. Ο Μάρτης είπε:
«Αδέρφια, επειδή είμαι γέρος, ο πιο γέρος και δεν μπορώ να σκαρφαλώνω, σας πειράζει να ξαπλώσω στον τελευταίο πίρο που ανήκει στον Ιανουάριο και να πιω ξαπλωμένος κρασί;»
Οι άλλοι μήνες και ο Ιανουάριος δέχτηκαν. Έτσι ο Μάρτης ξάπλωσε και οι υπόλοιποι σκαρφάλωσαν. Άρχισαν να πίνουν κρασί. Όμως κάτι περίεργο γινόταν. Για το Δεκέμβριο δεν είχε άλλο κρασί. Μετά άρχισαν και οι άλλοι μήνες να μην έχουν άλλο κρασί ώσπου τελείωσε για όλους εκτός του Μάρτη, που συνέχιζε να πίνει ακόμα κρασί.
Τότε οι έντεκα μήνες κατάλαβαν το σχέδιο του Μάρτη και θύμωσαν πολύ. Σκέφτηκαν και συμφώνησαν όλοι λοιπόν να τον τιμωρήσει ο Γενάρης που ήταν και ο μεγαλύτερος αδελφός από τους υπόλοιπους έντεκα. Τον πιάνει λοιπόν ο Γενάρης και του τραβάει ένα ξύλο που βόγκηξε. Του αφαιρεί και το πρωτείο που είχε, να αρχίζει δηλαδή το έτος κάθε Μάρτη, και από τότε ορίστηκε να αρχίζει το έτος από το Γενάρη.
Από τότε όταν ο Μάρτης θυμάται τη φάρσα που σκάρωσε στ’ αδέλφια του και τους ήπιε όλο το κρασί, γελάει και ο καιρός ξαστερώνει. Όταν πάλι θυμάται το ξύλο που έφαγε και τα πρωτεία που έχασε κλαίει και χαλάει ο καιρός με βροχές και χιόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου