Πολύ παλιά, όταν ο μεγάλος λευκός Κόνδορας κυβερνούσε τον ουρανό πάνω από τα χιονοσκέπαστα βουνά του αρχαίου Περού, η άγρια πατάτα, πρόγονος όλων των φυτών του κόσμου, ήταν η πρώτη που φυτεύτηκε στο βραχώδες αλλά δροσερό έδαφος.
Δύο φυλές Ινδιάνων ζούσαν σε αυτά τα βουνά, αλλά ήταν εντελώς εχθρικές μεταξύ τους. Η πρώτη φυλή, η φυλή των Ίνκας, ήταν πολεμική φυλή ενώ η δεύτερη, η φυλή των Aymara αγαπούσαν την ειρήνη.
Μια μέρα, ο άνεμος φύσηξε δυνατά. Η έκρηξη ενός ηφαιστείου είχε ως αποτέλεσμα η λάβα του να μεταφερθεί από το δυνατό άνεμο, να κάψει τους λιγοστούς πολεμιστές των Aymara και να καταστρέψει τα εδάφη τους.
Οι Ίνκας εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός και αφού βάδισαν εναντίον των Aymara τους έκαναν σκλάβους τους. Από τότε η δυστυχία «τύλιξε» το λαό των Aymara, που έπαψαν πια να είναι ευτυχισμένοι άνθρωποι. Όποιος μάλιστα Aymara προσπαθούσε να αντισταθεί στη θέληση των Ίνκας τραυματιζόταν σοβαρά ή σκοτωνόταν. Ο τελευταίος που προσπάθησε να αντισταθεί ήταν ένας θαρραλέος άνθρωπος, αλλά οι Ίνκας τον χτύπησαν πολύ.
Ξαφνικά με μια δυνατή βροντή ο θεός ξεπετάχτηκε μέσα από τα σύννεφα, μίλησε για το μεγάλο κρίμα που έγινε στο θαρραλέο άνθρωπο και μετά μίλησε με βροντερή φωνή:
«Κοιτάξτε τους σπόρους που κρατώ στο χέρι μου», είπε στους έντρομους Aymara. Αυτοί αν και φοβόταν πολύ σήκωσαν τα μάτια τους και κοίταξαν τους σπόρους που ο θεός κρατούσε στα χέρια του.
«Πάρτε αυτά τα φυτά και φυτέψτε τα. Όταν μεγαλώσουν τα φυτά πάρτε τους καρπούς τους και δώστε τους στους κυρίους σας, για να τους φάνε. Εσείς όμως να μην τους δοκιμάσετε καν. Περιμένετε να πέσουν τα φύλλα του φυτού για να πεθάνουν στο χώμα. Τότε σκάψτε κάτω από το έδαφος, βγάλτε τους νόστιμους κονδύλους και φάτε τους. Μέσα στη γη βρίσκεται ο πραγματικός θησαυρός. Με τα φυτά αυτά σύντομα θα αποκτήσετε ξανά την ελευθερία σας», είπε ο θεός και χάθηκε μέσα στα σύννεφα.
Ο θαρραλέος άνθρωπος κοίταξε την παλάμη του χεριού του, όπου ο θεός είχε αφήσει τους σπόρους.
«Καλά», σκέφτηκε, «σίγουρα δεν μοιάζουν πολύ με όπλα κι εγώ είναι αλήθεια πως δεν καταλαβαίνω, πώς τα φυτά αυτά θα μας σώσουν και θα μας χαρίσουν την ελευθερία μας. Αλλά αν ο Θεός θέλει να τους φυτέψουμε, τότε θα τους φυτέψουμε.
Όταν τα φύλλα των φυτών μεγάλωσαν οι Aymara έκοψαν τους καρπούς τους και τους πρόσφεραν ως τροφή στους Ίνκας. Αυτοί καταβρόχθισαν λαίμαργα τα νόστιμα λίγο πράσινα «μούρα» που είχαν τα φυτά πάνω τους.
Μετά από λίγο πέθαναν μέσα σε πολύ δυνατούς πόνους, αλλά με γεμάτο στομάχι. Την ίδια στιγμή οι σκλάβοι πέθαιναν από την πείνα αλλά περίμεναν να φάνε τους κονδύλους που ήταν κρυμμένοι στη γη και τους υποσχέθηκε ο θεός.
Όταν τελικά τους έφαγαν η δύναμή τους ανανεώθηκε με τη δύναμη της πατάτας και οι πρώην δούλοι εγκαταστάθηκαν στον παλιό τους τόπο και έζησαν ευτυχισμένοι, έχοντας πια ως τροφή τους και τις πατάτες.
Ακριβώς όπως ο θεός είχε υποσχεθεί, η άγρια πατάτα είχε έξυπνα κρυμμένη την καλοσύνη, υπόγεια, και τον πειρασμό για τον πεινασμένο περαστικό ή τον αδίστακτο αφέντη φανερό, με καρπούς όμορφους αλλά δηλητηριώδεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου