Πράσσειν άλογα - πράσινα άλογα

Όταν κάποιος σε μία συζήτηση μας λέει πράγματα με τα οποία διαφωνούμε ή μας ακούγονται παράλογα, συνηθίζουμε να λέμε: «Μα τι είναι αυτά που μου λες; Αυτά είναι αηδίες και πράσσειν άλογα!»

Το «πράσσειν άλογα» λοιπόν, δεν είναι πράσινα άλογα όπως πιστεύει πολύς κόσμος, αλλά αρχαία ελληνική έκφραση. Προέρχεται εκ του ενεργητικού απαρεμφάτου του ρήματος «πράττω» ή/και «πράσσω» (τα δύο τ, αντικαθίστανται στα αρχαία και από δύο σ), που είναι το «πράττειν» ή/και «πράσσειν» και της λέξης «άλογο», με την οποία όμως δεν δηλώνεται το υπέροχο ζώο αλλά το ουσιαστικό λόγος (λογική, κατά μία από τις έννοιες του) με το στερητικό α μπροστά. Α - λογο: παράλογο άρα Πράσσειν άλογα σημαίνει το να κάνει κανείς παράλογα πράγματα.

Βέβαια υπάρχει και η αστεία εκδοχή της ιστορίας που έκανε πολλούς να πιστέψουν ότι πράγματι η αναφορά γίνεται σε πράσινα άλογα.

Στα χρόνια που βασιλιάς της Ελλάδας ήταν ο Γεώργιος ο Α΄, μερικά άλογα των βασιλικών στάβλων έπαθαν ψώρα. Ο Βαυαρός κτηνίατρος έδωσε στους ιπποκόμους μία αλοιφή, για ν’ αλείψουν μ’ αυτή τις πληγές των αλόγων. Με την αλοιφή αυτή όμως τα άλογα σταδιακά άρχισαν να πρασινίζουν, ώσπου τελικά το δέρμα τους πήρε ένα σκούρο πράσινο χρώμα. Επειδή το χρώμα δεν επανερχόταν αναγκάστηκαν άλλα να τα χαρίσουν και άλλα να τα πουλήσουν στους χωρικούς.

Ανάμεσα στους χωρικούς ήταν και κάποιος Γεώργιος Πρόκας απ’ τη Θήβα. Πήρε δύο άλογα και τράβηξε στο Άργος να τα μεταπουλήσει.

Μόλις οι χωρικοί του Άργους είδαν ότι τα άλογα ήταν πράσινα εντυπωσιάστηκαν. Ο Πρόκας βλέποντάς τους να μη γνωρίζουν την ιστορία των βασιλικών αλόγων σκέφτηκε να κερδίσει απ’ αυτό το γεγονός. Είπε λοιπόν στους εκστασιασμένους χωρικούς ότι αυτά τα άλογα ανήκαν σε μια ειδική ράτσα και πως μόνο ο βασιλιάς και αυτός (ο Πρόκας) είχαν το δικαίωμα να τα εισάγουν από το εξωτερικό. Οι χωριάτες τον πίστεψαν και τα αγόρασαν. 

Λίγες μέρες αργότερα ανακαλύφτηκε η απάτη του καθώς μαθεύτηκε η ιστορία των βασιλικών αλόγων και τον συνέλαβε η Αστυνομία.

Από τότε όταν κάποιος προσπαθεί να μας ξεγελάσει με κάτι λέμε συνήθως: «Τι πράσινα άλογα μας λες, ρε έξυπνε;»