Eugen Berthold Friedrich Brecht - Γερμανικό εγχειρίδιο πολέμου

Αυτοί που βρίσκονται ψηλά

θεωρούνε ταπεινό

να μιλάς για το φαΐ…

Ο λόγος; Έχουνε κι όλας φάει.

Οι ταπεινοί αφήνουνε τον κόσμο

χωρίς να ‘χουνε δοκιμάσει κρέας της προκοπής…

Πώς ν’ αναρωτηθούν πούθε έρχονται

και πού πηγαίνουν;

Είναι τα όμορφα δειλινά τόσο αποκαμωμένοι.

Το βουνό και την πλατειά τη θάλασσα

δεν τα ‘χουν ακόμα δει

όταν σημαίνει η ώρα τους.

Αν δεν νοιαστούν οι ταπεινοί

γι’ αυτό που είναι ταπεινό

ποτέ δεν θα υψωθούν.

Το ημερολόγιο

δεν δείχνει ακόμα την ημέρα.

Όλοι οι μήνες, όλες οι ημέρες

είναι ανοιχτές.

Κάποια απ’ αυτές θα σφραγιστεί

μ’ έναν σταυρό.

Οι εργάτες φωνάζουν για ψωμί.
Οι έμποροι φωνάζουν για αγορές - φτιάχνουν οβίδες -
Οι εργάτες φωνάζουν για ψωμί
Οι έμποροι φωνάζουν για αγορές - φτιάχνουν οβίδες -
Οι άνεργοι πεινούσαν
Τώρα πεινάνε κι όσοι εργάζονται!
Τα χέρια που ήταν σταυρωμένα, σαλεύουν πάλι:
Φτιάχνουν οβίδες.

Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ’ το τραπέζι

κηρύχνουν τη λιτότητα.

Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσήματα

ζητάνε θυσίες.

Οι χορτάτοι μιλάνε στους πεινασμένους

για τις μεγάλες εποχές που θα ‘ρθουν.

Αυτοί που τη χώρα σέρνουνε στην άβυσσο

λένε πως είναι τέχνη να κυβερνάς το λαό

είναι πολύ δύσκολη για τους ανθρώπους του λαού.

Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε:

Πόλεμος και ειρήνη

είναι δυο πράγματα ολότελα διαφορετικά.

Όμως η ειρήνη τους και ο πόλεμός τους

μοιάζουν όπως ο άνεμος κι η θύελλα.

Ο πόλεμος γεννιέται απ’ την ειρήνη τους

καθώς ο γιος από την μάνα

έχει τα δικά της απαίσια χαρακτηριστικά.

Ο πόλεμός τους σκοτώνει

ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους.

Όταν αυτοί που είναι ψηλά

μιλάνε για ειρήνη

ο απλός λαός ξέρει

πως έρχεται ο πόλεμος.

Όταν αυτοί που είναι ψηλά

καταριούνται τον πόλεμο

διαταγές για επιστράτευση

έχουν υπογραφεί.

Όταν αυτοί που είναι ψηλά

μιλάνε για ειρήνη

ο απλός λαός ξέρει

πως έρχεται ο πόλεμος.

Στον τοίχο με κιμωλία γραμμένο:

«Θέλουμε πόλεμο».

Αυτός που το ‘χε γράψει

έπεσε κι όλας.

Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε:

«Να ο δρόμος για τη δόξα».

Αυτοί που είναι χαμηλά λένε:

«Να ο δρόμος για το μνήμα».

Τούτος ο πόλεμος που έρχεται

δεν είναι ο πρώτος.

Πριν απ’ αυτόν γίνανε κι άλλοι πόλεμοι.

Όταν ετέλειωσε ο τελευταίος

υπήρχαν νικητές και νικημένοι.

Στους νικημένους, ο φτωχός λαός,

πέθαινε απ’ την πείνα.

Στους νικητές, ο φτωχός λαός,

πέθαινε το ίδιο.

Σαν θα ‘ρθει η ώρα της πορείας,

πολλοί δεν ξέρουν,

πως επικεφαλής βαδίζει ο εχθρός τους.

Η φωνή που διαταγές τους δίνει

είναι του εχθρού τους η φωνή.

Εκείνος που για τον εχθρό μιλάει

είναι ο ίδιος τους ο εχθρός.

Νύχτα…

Τ’ ανδρόγυνα ξαπλώνουν στο κρεβάτι τους.

Οι νέες γυναίκες θα γεννήσουν ορφανά!

Στρατηγέ!

Το τανκς σου είναι δυνατό μηχάνημα.

Θερίζει δάση ολόκληρα

κι εκατοντάδες άνδρες αφανίζει.

Μόνο που έχει ένα ελάττωμα:

Χρειάζεται οδηγό!

Στρατηγέ!

Το βομβαρδιστικό σου είναι πολυδύναμο.

Πετάει πιο γρήγορα κι απ’ τον άνεμο

κι απ’ τον ελέφαντα σηκώνει βάρος πιο πολύ.

Μόνο που έχει ένα ελάττωμα:

Χρειάζεται πιλότο!

Στρατηγέ!

Ο άνθρωπος είναι χρήσιμος πολύ!

Ξέρει και να πετάει

ξέρει και να σκοτώνει.

Μόνο που έχει ένα ελάττωμα:

ΞΕΡΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ.

Μετάφραση: Μάριος Πλωρίτης