Το θάψιμο του μουλαριού

Ήταν κάποτε ένας αγρότης που είχε ένα γέρικο μουλάρι. Το μουλάρι μια μέρα έπεσε μέσα στο πηγάδι του αγρότη. Ο αγρότης άκουγε το μουλάρι να χλιμιντρίζει απελπισμένο μέσα από το πηγάδι. Αφού εξέτασε προσεκτικά την κατάσταση, ο αγρότης λυπήθηκε το μουλάρι και αφού δεν έβρισκε τρόπο να το ανασύρει στην επιφάνεια, κάλεσε τους γείτονες και τους ζήτησε να τον βοηθήσουν και να γεμίσουν με χώμα το πηγάδι για να θαφτεί ζωντανό το γέρικο μουλάρι, αφού δεν υπήρχε τρόπος να το βγάλουν από εκεί ζωντανό.

Αρχικά, το μουλάρι έπαθε υστερία, βλέποντας να γεμίζουν με χώμα το πηγάδι. Στη συνέχεια όμως, καθώς ο αγρότης και οι γείτονές του έριχναν φτυαριές με χώμα πάνω του, μια σκέψη πέρασε από το μυαλό του.

Σκέφτηκε πως, κάθε φορά που έπεφτε μια φτυαριά χώμα στην πλάτη του, θα την τίναζε και θα πατούσε πάνω της για να ανέβει πιο ψηλά.
Αυτό έκανε, φτυαριά τη φτυαριά. «Τίναζε το χώμα από πάνω σου και ανέβαινε πιο ψηλά… τίναζε το χώμα από πάνω σου και ανέβαινε πιο ψηλά… τίναζε το χώμα από πάνω σου και ανέβαινε πιο ψηλά!», συνέχιζε να επαναλαμβάνει στον εαυτό του.

Δεν το ένοιαζε πόσο πονούσαν οι φτυαριές με το χώμα που έπεφταν στην πλάτη του ή πόσο απελπιστική φαινόταν η κατάστασηž το γέρικο μουλάρι πολέμησε τον πανικό του και απλά συνέχιζε να τινάζει το χώμα από πάνω του και να ανεβαίνει πιο ψηλά!

Έτσι, δεν άργησε το γέρικο μουλάρι καταβεβλημένο και εξουθενωμένο, να βγει απ’ το στόμιο του πηγαδιού θριαμβευτικά! Αυτό που φάνηκε πως θα το έθαβε, ουσιαστικά το βοήθησε. Και όλο αυτό συνέβη επειδή διαχειρίστηκε τις αντιξοότητες με σωστό τρόπο.

Μέντιουμ αποκαλύπτει το μυστικό του !

Η χρήση του Ίντερνετ έχει βοηθήσει την ανθρωπότητα να κάνει άλματα μπροστά αναφορικά με την επικοινωνία. Τι κινδύνουν κρύβει όμως; Πώς και πόσο οι ζωές μας εκτίυενται σε δημόσια θέα; Ένα βίντεο προβληματισμού για το φαινόμενο του Ίντερνετ:

    

Οι ιδεολογίες

Είμαι εναντίον κάθε ιδεολογίας, σε οποιαδήποτε απόχρωση και αν μας την πασέρνουν. Όσο πιο γοητευτικές και προοδευτικές είναι οι ιδέες, τόσο πιο τιποτένια ανθρωπάκια μπορεί να κρύβονται από πίσω τους. Όσο πιο όμορφα τα λόγια τους, τόσο πιο ύποπτα τα έργα τους. Όσο πιο υψηλοί οι στόχοι, τόσο πιο άνοστοι οι στίχοι. Είμαι, προπάντων, εναντίον κάθε ατομικής φιλοδοξίας, που καθημερινά μας οδηγεί σε μικρούς και μεγάλους συμβιβασμούς. Αν σήμερα κυριαρχούν παραγοντίσκοι και τσανάκια, δεν φταίει μόνο το κωλοχανείο, φταίνε κι οι δικές μας παραχωρήσεις και αδυναμίες. Αν πιάστηκε η μέση του οδοκαθαριστή, φταίμε κι εμείς που πετούμε το τσιγάρο μας στο δρόμο. Κι αν η λογοτεχνία μας κατάντησε σκάρτη, μήπως δεν φταίει κι η δική μας σκαρταδούρα;

Ντίνος Χριστιανόπουλος, Απόσπασμα από κείμενό του στο περιοδικό «ΔΙΑΓΩΝΙΟΣ», αρ. 1, ΙΑΝ - ΑΠΡ 1979

Το προσπέρασμα

Στις 2 Δεκεμβρίου 2012 ο Ισπανός δρομέας Iván Fernández Anaya έλαβε μέρος σε έναν αγώνα ανώμαλου δρόμου στη Ναβάρα της Ισπανίας, στον οποίο συμμετείχε επίσης ο Abel Mutai, χάλκινος Ολυμπιονίκης στο αγώνισμα των 3.000 μέτρων,  στους Ολυμπιακούς αγώνες του Λονδίνου.

Καθώς ο Iván Fernández Anaya μπήκε στην τελική ευθεία, είδε τον Κενυάτη δρομέα  που προηγούνταν να έχει σταματήσει να τρέχει, νομίζοντας λανθασμένα ότι ήδη είχε περάσει τη γραμμή τερματισμού, η οποία όμως βρισκόταν δέκα περίπου μέτρα πιο μακριά.  

Ο Fernández Anaya που βρισκόταν εκείνη τη στιγμή στη δεύτερη θέση, έφτασε γρήγορα κοντά του, αλλά αντί να εκμεταλλευτεί το λάθος του Mutai και να προσπεράσει τον συγχυσμένο συναθλητή του, να επιταχύνει και να κερδίσει με τον τρόπο αυτό μιαν απίστευτη νίκη, σταμάτησε και με χειρονομίες έδειξε στον Κενυάτη το λάθος του, κατευθύνοντάς τον στη γραμμή τερματισμού και επιτρέποντάς του να κερδίσει τον αγώνα.

Ο Mutai «κοίταξε πίσω και είδε τον κόσμο που του έλεγε να συνεχίσει» είπε ο Fernández Anaya «δεν συνειδητοποίησε όμως τι του έλεγαν επειδή δεν μιλά ισπανικά». Και ο 24 ετών Ισπανός συνέχισε:

«Δεν άξιζα να κερδίσω. Έκανα ό, τι έπρεπε να κάνω. Ήταν ο νόμιμος νικητής. Δεν θα μπορούσα να καλύψω την απόσταση ανάμεσά μας, αν δεν είχε κάνει λάθος. Μόλις είδα ότι είχε σταματήσει, ήξερα ότι δεν ήταν σωστό να τον προσπεράσω». 

Γλυπτά (9)

Αυγά σου καθαρίζουν;

Φράση που μεταχειριζόμαστε όταν βλέπουμε κάποιον να γελά χωρίς λόγο και αφορμή. Μια φορά το χρόνο, οι Ρωμαίοι γιόρταζαν - για να τιμήσουν την Αφροδίτη και το Διόνυσο – μ’ έναν πολύ τρελό και παράξενο τρόπο: Κάθε 15 Μαΐου, έβγαινε ο λαός στις πλατείες και άρχιζε τον «πετροπόλεμο» με. αυγά μελάτα!
Χιλιάδες αυγά ξοδεύονταν εκείνη την ημέρα για διασκέδαση κι ο κόσμος γελούσε ξέφρενα. Τα γέλια αυτά εξακολουθούσαν για βδομάδες ολόκληρες. Στη γιορτή αυτή δεν έπαιρναν μέρος μονάχα οι πολίτες, που ήταν κατώτερης κοινωνικής θέσης, αλλά και ανώτεροι κρατικοί υπάλληλοι, στρατηγοί, άρχοντες, Ρωμαίες δεσποινίδες και αυτοκράτορες καμιά φορά. Π. χ. ο «αυγοπόλεμος» ήταν μια από τις μεγάλες αδυναμίες του Νέρωνα, που πετούσε αυγά στους αξιωματικούς και τους ακόλουθους των ανακτόρων του, χωρίς να είναι η μέρα της γιορτής των αυγών. Στο Βυζάντιο φαίνεται πως η γιορτή έγινε της μόδας, για πολύ λίγο διάστημα όμως. Σε πολλά βυζαντινά κείμενα, αναφέρεται συχνά, αλλά μόνο με δύο - τρία λόγια. Έτσι από το περίεργο αυτό έθιμο - που η αιτία του χάνεται στα βάθη των αιώνων - έμεινε η ερωτηματική φράση: «αυγά σου καθαρίζουνε;».