Όταν νόμιζες ότι δεν κοίταγα…

ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΜΑΜΑ...

Όταν νόμιζες ότι δεν κοίταγα…

Σε είδα να κρεμάς την πρώτη ζωγραφιά μου στο ψυγείο,

και αμέσως ήθελα να ζωγραφίσω κι άλλη μια.

Σε είδα να ταΐζεις μια αδέσποτη γάτα, και έμαθα ότι ήταν καλό

να είσαι ευγενική με τα ζώα.

Σε είδα να κάνεις το αγαπημένο μου κέικ για μένα, και έμαθα

ότι τα μικρά πράγματα μπορεί να είναι τα ξεχωριστά στη ζωή.

Σε άκουσα να λες μια προσευχή, και ήξερα ότι υπάρχει ένας Θεός

που θα μπορούσα πάντα να του μιλάω, και έμαθα να τον εμπιστεύομαι.

Σε είδα να κάνεις ένα γεύμα και να το πηγαίνεις σε ένα φίλο που ήταν άρρωστος,
και έμαθα ότι όλοι πρέπει να βοηθάμε και να φροντίζουμε ο ένας τον άλλον.

Όταν νόμιζες ότι δεν κοίταγα, σε είδα να δίνεις από το χρόνο σου

και χρήματα για να βοηθήσεις ανθρώπους που δεν είχαν τίποτα,

και έμαθα ότι αυτοί που έχουν κάτι θα πρέπει να δίνουν σε όσους δεν έχουν.

Σε είδα να φροντίζεις το σπίτι μας και όλους μας που είμαστε μέσα σε αυτό,

και έμαθα ότι πρέπει να προσέχουμε αυτό που μας δίνεται.

Είδα το πώς χειρίστηκες τις ευθύνες σου, ακόμα και όταν δεν αισθανόσουν καλά,

και έμαθα ότι θα έπρεπε να είμαι υπεύθυνη όταν μεγαλώσω.

Σε είδα να δακρύζεις και έμαθα ότι υπάρχουν πράγματα που

μερικές φορές πονάνε, αλλά δεν είναι κακό να κλάψεις.

Σε είδα να νοιάζεσαι, και ήθελα να είμαι ό,τι θα μπορούσα να είμαι.

Έμαθα τα περισσότερα από τα μαθήματα της ζωής που χρειάζεται

να ξέρω για να γίνω ένα καλό και παραγωγικό άτομο όταν μεγαλώσω.

Σε κοίταξα και ήθελα να σου πω:

«Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΙΔΑ,

ΟΤΑΝ ΝΟΜΙΖΕΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΚΟΙΤΑΓΑ, ΜΑΜΑ»...