ΩΡΑ...

Δευτέρα 25 Μαΐου 2015

Οι ξένες γλώσσες


Σε μια ραχούλα καθόταν ο Σήφης και ο Μανούσος και αγνάντευαν την δύση του ήλιου στον Ψηλορείτη.
Κάποια στιγμή τους πλησιάζει ένας τουρίστας και τους ρωτάει:
«Ντου γιου σπικ ίγκλις»;
Οι δυο Κρητικοί κοιτιούνται μεταξύ τους κι ο Μανούσος απαντάει:
«Τς».
«Σπρέχεν ζι ντόιτς;» ξαναρωτά ο τουρίστας.
«Τς».
«Παρλάρε ιταλιάνο;»
«Τς».
«Παρλέ βου φρανσέ;» αγανακτεί πλέον ο τουρίστας.
«Τς».
«Πάρλα εσπανιόλ;» χάνει την υπομονή του ο ξένος.
«Τς».
Κατακόκκινος από τα νεύρα του και απογοητευμένος ο τουρίστας απομακρύνεται. Ο Σήφης τον βλέπι να φεύγει και λέει του Μανούσου:
«Μωρέ Μανούσο…»
«Μμμμ;»
«Μωρέ Μανούσο κατές ένα πράμα. Μπρε συ δεν κατέχομε καμιά ξένη γλώσσα. Πρέπει να πάμε να μάθουμε καμία…»
«Γιάντα, μωρέ Σήφη; Ήντα να τηνε κάμομε;» απορεί ο Μανούσος.
«Ε, πως τι να την κάμομε… Για να μπορούμε να συνεννοηθούμε».
«Γιάντα, μωρέ Σήφη, τουτοσές που κάτεχε πέντε γλώσσες μωρέ, μήπως συνεννοήθηκε;»


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου