Αυτή η φράση προήλθε από μια αστεία
κεφαλλονίτικη ιστορία, η οποία εκτυλίχθηκε στα μέσα του προηγουμένου αιώνα.
Κάποιος αγράμματος παπάς από ένα
χωριουδάκι της Κεφαλλονιάς, πήγε να λειτουργήσει σ’ ένα άλλο χωριό, επειδή ο
παπάς του χωριού εκείνου είχε αρρωστήσει για πολύν καιρό.
Ο παπάς όμως, στο δικό του
ευαγγέλιο, επειδή ήταν αγράμματος, είχε βάλει δικά του σημάδια που τον
βοηθούσαν και με τον τρόπο αυτό κατάφερνε να λέει το Ευαγγέλιο της ημέρας.
Εδώ όμως, στο ξένο ευαγγέλιο,
δεν υπήρχαν τα σημάδια, γιατί ο παπάς αυτού του χωριού δεν τα είχε ανάγκη, μιας
και ήταν μορφωμένος.
Άρχισε, λοιπόν, ο καλός μας να
λέει το ευαγγέλιο που λέγεται την Κυριακή του Ασώτου.
Τότε κάποιος από το εκκλησίασμα του φώναξε:
Τότε κάποιος από το εκκλησίασμα του φώναξε:
«Τι μας ψέλνεις εκεί ορέ παπά;
Αυτό δεν είναι το σημερινό ευαγγέλιο!»
«Εμ, τι να κάνω;», αποκρίθηκε ο
παπάς, που κατάλαβε το λάθος του και προσπάθησε να το «μπαλώσει» όπως όπως...
«Τούτο ‘δώ είναι άλλου παπά
ευαγγέλιο…».
Από τότε έμεινε αυτή η
παροιμιώδης φράση, με την οποία εννοούμε ότι κάτι είναι άσχετο με κάτι άλλο ή
ότι κάποιος είναι αναρμόδιος για κάποιο θέμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου