Στρίβει κάπως άτσαλα ο παπάς με το Υugo του
και πέφτει πάνω σε μια Ferrari που έρχονταν από την άλλη μεριά και γίνεται μια
τρομακτική σύγκρουση από την οποία καταστρέφονται ολοσχερώς και τα δύο
αυτοκίνητα. Παραδόξως όμως οι οδηγοί τους όμως δεν έχουν ούτε μια γρατσουνιά.
Βγαίνει από τις λαμαρίνες ο οδηγός της Ferrari και κατεβάζει όλα τα καντήλια
στον παπά:
«Πού πας ρε ηλίθιε; Ποιος σου έδωσε το
δίπλωμα γαμώ το ..., θα σε .... Έτσι στρίβουν, ρε τενεκέ; Πού έχεις το νου σου;»
Ατάραχος ο παπάς απεγκλωβίζεται κι αυτός
από το Yugo του και πράος του λέει:
«Σε παρακαλώ τέκνον μου, ηρέμησε».
«Σε παρακαλώ τέκνον μου, ηρέμησε».
«Τι να ηρεμήσω ρε βλάκα; Θα μου κάνεις και
μαθήματα τώρα;» ωρύεται ο άλλος. «Ξέρεις ρε, τι ζημιά έγινε; Παλιοσίδερα έγινε
η Ferrari».
«Τέκνον μου ηρέμησε. Είναι αμαρτία να
βρίζεις αυτή την στιγμή που
έχει επιτελεστεί ένα πραγματικό θαύμα. Τα αυτοκίνητα μας πράγματι, καταστράφηκαν τελείως, όμως εμείς δεν πάθαμε απολύτως τίποτα! Αυτό δεν είναι θαύμα;»
έχει επιτελεστεί ένα πραγματικό θαύμα. Τα αυτοκίνητα μας πράγματι, καταστράφηκαν τελείως, όμως εμείς δεν πάθαμε απολύτως τίποτα! Αυτό δεν είναι θαύμα;»
Ο τύπος συνειδητοποιεί πράγματι πως είναι
σώος και αβλαβής και ότι
επιπλέον μιλάει με έναν παπά και δαγκώνεται:
επιπλέον μιλάει με έναν παπά και δαγκώνεται:
«Εεεεε… Παπά μου… Ναι… Ίσως έχεις κάποιο
δίκιο… Συγγνώμη...»
«Και όχι μόνο αυτό τέκνον μου», συνεχίζει ακάθεκτος ο παπάς «αλλά μας δίνεται εξαιτίας του περιστατικού η ευκαιρία να δοξάσουμε το μεγαλείο του Κυρίου».
«Και όχι μόνο αυτό τέκνον μου», συνεχίζει ακάθεκτος ο παπάς «αλλά μας δίνεται εξαιτίας του περιστατικού η ευκαιρία να δοξάσουμε το μεγαλείο του Κυρίου».
Κάνει μεταβολή, πλησιάζει το διαλυμένο
αυτοκίνητό του, ψαχουλεύει λιγάκι στη θέση του συνοδηγού και επιστρέφει με ένα
τεράστιο χαμόγελο και ένα άθικτο μπουκάλι μαυροδάφνη. Το προτείνει στον οδηγό της
Ferrari και λέει:
«Αυτό το κρασί το προόριζα για την Θεία
Κοινωνία... Τώρα όμως θα δοξάσουμε μ’ αυτό τον Κύριο που μας κράτησε στη ζωή».
Ο παπάς ανοίγει το μπουκάλι και το
προσφέρει στον άλλο. Ο τύπος με ύφος αποκάλυψης το παίρνει και κατεβάζει
κάμποσο για να στανιάρει. Μετά κατεβάζει το μπουκάλι και λέει:
«Πάτερ μου, αλήθεια, βιώσαμε ένα πραγματικό
θαύμα…»
Ξαναφέρνει στα χείλη του το μπουκάλι και
πίνει ξανά.
«Πάτερ μου, δεν ξέρω τι να πω… Είναι
πράγματι ένα θαύμα. Ο Κύριος μας δείχνει το δρόμο της αγάπης και της συμφιλίωσης»
ξαναλέει. «Ορίστε… Πιες κι εσύ για να δοξάσεις τον Κύριο».
«Α, όχι τέκνον μου!» λέει ο παπάς
χαμογελώντας πονηρά. «Εγώ λέω να περιμένω την αστυνομία για το αλκοτέστ...»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου