Ανάθεμά σε ξενιτιά

Ανάθεμά σε ξενιτιά τι μου ‘χεις αξιωμένα

να μεγαλώνω, να γερνώ στα χώματα τα ξένα

και κάθε που ‘ρχεται η νυχτιά ο νους μου να γιαέρνει

στον εδικό τον τόπο μου και κλάμα να με παίρνει.

Παναγιώτα Σπανουδάκη