Πάολο Κοέλιο - Και ο Θεός έπλασε τη Μάνα

Ο Paulo Coelho γεννήθηκε το 1947 στο Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας. Φοίτησε στη νομική, αλλά εγκατέλειψε τις σπουδές του το 1970 για να ταξιδέψει σε Μεξικό, Περού, Βολιβία, Χιλή, στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αφρική. Το 1949 επέστρεψε στη Βραζιλία κι άρχισε να γράφει στίχους για μουσική. Φυλακίστηκε για λίγο το 1974 για ενέργειες κατά της βραζιλιάνικης δικτατορίας.

Τα κείμενά του συνδυάζουν με ιδιαίτερο τρόπο τη θρησκευτικότητα και το μυστικισμό, το διαλογισμό και τις πνευματικές ασκήσεις, που συχνά αντιτίθεται στον επίσημο Καθολικισμό. Ενδιαφέρον έχει να πούμε ότι η επίσημη ελληνική Εκκλησία δεν έχει αντιδράσει θετικά ή αρνητικά για την επιτυχία του στην Ελλάδα (σε αντίθεση με άλλες περιπτώσεις).

Έχει πουλήσει πάνω από 20 εκατομμύρια βιβλία σε ολόκληρο τον κόσμο και τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε τριάντα οκτώ γλώσσες. Του έχουν απονεμηθεί πολλά λογοτεχνικά βραβεία από διάφορες χώρες, συμπεριλαμβανομένης μιας υποψηφιότητας για το περίφημο Διεθνές Λογοτεχνικό Βραβείο του Δουβλίνου για το «Η Βερόνικα αποφασίζει να πεθάνει».

Στα ελληνικά έχουν μεταφραστεί δεκαοχτώ βιβλία του απ’ τα οποία ξεχωρίζουν «Το ημερολόγιο ενός μάγου», «Ο Αλχημιστής», «Στις όχθες του ποταμού Πιέδρα κάθισα και έκλαψα», «Το πέμπτο βουνό», «Το εγχειρίδιο του πολεμιστή του φωτός», «Η Βερόνικα αποφασίζει να πεθάνει», «Ο διάβολος και η δεσποινίδα Πριμ», «Ο Νικητής είναι μόνος», «Το χειρόγραφο της Άκρα».

  Ο Θεός κάλεσε τον πιο αγαπημένο Του άγγελο και του παρουσίασε ένα πρότυπο μητέρας. Στον άγγελο δεν άρεσε αυτό που είδε.

«Εργαστήκατε πολύ, Κύριε, δεν ξέρετε πλέον τι κάνετε», είπε ο άγγελος. «Κοιτάξτε! Φιλί ειδικό, που θεραπεύει όλες τις αρρώστιες, έξι ζευγάρια χέρια για να μαγειρεύει, να πλένει, να σιδερώνει, να φροντίζει, να ελέγχει, να καθαρίζει. Δε θα δουλέψει!»

«Το πρόβλημα δεν είναι τα χέρια», αντέτεινε ο Θεός. «Είναι τα τρία ζευγάρια μάτια που χρειάστηκε να βάλω: ένα, για να βλέπει το παιδί της πίσω από κλειστές πόρτες και να το προστατεύει από ανοιχτά παράθυρα, ένα άλλο, για να το κοιτάζει με αυστηρότητα, όταν πρέπει να του μάθει κάτι ουσιώδες και το τρίτο, για να του δείχνει διαρκώς τρυφερότητα και αγάπη, όση δουλειά κι αν έχει εκείνη!»

Ο άγγελος εξέτασε το πρότυπο της μητέρας πιο προσεκτικά.

«Κι αυτό τι είναι;»

«Ένας μηχανισμός αυτοθεραπείας. Δε θα έχει χρόνο να αρρωσταίνει, θα πρέπει να ασχολείται με το σύζυγό της, με τα παιδιά, με το σπίτι».

«Νομίζω ότι πρέπει να ξεκουραστείτε λίγο, Κύριε», είπε ο άγγελος. «Και να επιστρέψετε στο κλασικό πρότυπο με τα δύο χέρια, τα δύο μάτια, κ.λπ.».

Ο Θεός συμφώνησε με τον άγγελο. Αφού ξεκουράστηκε, μεταμόρφωσε τη μητέρα σε κανονική γυναίκα. Εξομολογήθηκε όμως στον άγγελο:

«Χρειάστηκε να της δώσω μια τόσο δυνατή θέληση, ώστε να νομίζει ότι θα έχει έξι χέρια, τρία ζευγάρια μάτια και ικανότητα αυτοθεραπείας. Αλλιώς, δε θα καταφέρει να εκπληρώσει το καθήκον της». 

Ο άγγελος την εξέτασε από κοντά. Κατά τη γνώμη του, αυτή τη φορά ο Θεός είχε επιτύχει. Ξαφνικά όμως πρόσεξε ένα λάθος:

«Αδειάζει. Αναρωτιέμαι, Κύριε, μήπως βάλατε ξανά υπερβολικά πολλά πράγματα σε αυτό το πρότυπο μητέρας».

«Δεν αδειάζει. Αυτό ονομάζεται δάκρυ».

«Και σε τι χρησιμεύει;»

«Για να δείχνει χαρά, λύπη, απογοήτευση, πόνο, θυμό, ενθουσιασμό».

«Κύριε, είστε μεγαλοφυΐα!» αναφώνησε ο άγγελος. «Ακριβώς αυτό ήταν που έλειπε, για να συμπληρωθεί το πρότυπο».

Ο Θεός πρόσθεσε με ύφος μελαγχολικό:

«Δεν το έβαλα εγώ. Όταν συναρμολόγησα όλα τα μέρη, το δάκρυ εμφανίστηκε από μόνο του».

Ο άγγελος συγχάρηκε πάλι τον Παντοδύναμο κι έτσι δημιουργήθηκαν οι μητέρες.